Never Fade Away

09

"Hindi ka sasabay?" Tanong sa'kin ni Sophie.

"Nope, magkikita daw kami ni Ethan" sagot ko. Sabi niya magkita daw kami after dismissal, may sasabihin daw siya.

"Are you guys.." hindi na natuloy ni Ava ang sasabihin niya dahil nagsalita ako. Alam ko na kung ano yung nasa isip nila hays!

"No we're not!" Sagot ko agad. "Okay okay, but.." hindi nanaman niya natuloy yung sasabihin niya dahil tinaasan ko siya ng kilay. Hindi na siya nagsalita at tumawa nalang, tapos umalis na silang tatlo.

Pumunta ako ng gym ulit kasi may training daw siya, kung willing daw ako mag-wait in 2 hours, pumunta ako. Marunong naman ako maghintay eh, basta siya! Char!

I saw him at the gym, along with the other players. But he didn't see me, but that's fine. I also know someone but others I do not know. I sat down at the gym and scrolled through social media first. They had been training for a while so I had to buy some food while I waited there. I also bought some food for him to eat later.

Hanggang sa sumakit yung mga mata kakascroll, tinigil ko muna at tumingin nalang ako kay nila Ethan. Tinitignan ko siya mag-basketball, deserve niya talaga yung pagiging varsity, he was really good! So isa na ba 'to sa reason kung bakit nafa-fall na ko sa lalaking 'to! Grr! Stop! I do not want to be hurt anymore! Naalala ko tuloy yung ex ko nung 9th grade ako! Pero wala na 'yon.

Around 6pm, they were done training. I didn't come before because I was laughing at his reaction, as if he was looking for something. I texted him to let him know I was here.

To: Ethan

I'm here.

Nakita kong agad niyang kinuha yung phone niya. Noong pagkabukas niya, tingin siya ng tingin sa paligid. Bumaba ako ng gym para doon niya nalang ako makita, pero dahil sutil ako. Pumunta ako sa likod niya, buti nalang umalis na yung kasama niya kanina.

"Hey!" Sabay tapik sa balikat niya ng malakas. At dahil doon, nagulat siya! Hahahaha!

"Oy!..." gulat na sigaw niya. So ako naman 'tong panalo sa panggulat kaya tawa ako ng tawa hahaha! Gotcha!

"Akala ko hindi ka pupunta" sambit niya at pinisil niya yung pisngi ko. Hinampas ko yung kamay niya dahil ayaw kong pinapapisil yung pisngi ko, lalo na kapag 'di ko boyfriend! Char!

"Oh" sabay abot sa kanya ng pagkain na binili ko. "Ano 'yan?" Tanong niya. "Hindi ba obvious?!" Iritang tanong ko at inirapan ko siya.

"Sungit" sabay tawa niya at kinuha niya yung hawak ko. "Thank you" sabay ngiti sa'kin, balak niya pa sana pisilin ulit yung pisngi ko pero tinarayan ko siya! Kaya 'di niya tinuloy.

Pumunta kami ulit sa gym para doon siya kumain. Bago siya kumain, tinignan niya muna ako. "Hindi ka kakain?" Tanong niya. "I ate already" sabi ko agad. Tumango lang siya at kumain.

Habang kumakain siya, napansin kong may parang pasa siya sa left ng labi niya. Nakipagsuntukan ba siya?! Oh no! Why?! Sino naman kaya?! Tinignan ko siya ng malapitan para mapansin niya na nakatingin ako. Napansin naman niya kaya napatigil siya sa pagkain.

"Bakit?" Nagtatakang tanong niya. "Ano 'yan?" Sabay turo sa pasa niya. Natulala siya sa'kin at nilunok niya yung kinakain niya at nagsalita. "I-Ito?" Nauutal na tanong niya at hinawakan ang pasa niya. Tinaasan ko siya ng kilay. "W-Wala n-nasubs-sob l-lang" sabay tawa niya kunyari. Kumunot naman ang noo ko at sinamaan ko siya ng tingin.

"Subsob! Ang laki niyan tapos subsob!" Maldita kong sambit sakanya. Natahimik siya at iniwas ang tingin sa'kin. Ang laki ng pasa niya halos perfect circle na nga e! Tapos subsob lang! "Bakit nga napano 'yan?" Pamimilit ko sa kanya. Hindi siya makapagsalita. After a long silence bigla siyang tumingin sa'kin at nagsalita.

"We quarreled" sagot niya. Okay I get it! This is about his brother! "I told you 'di ba" kalmadong sambit ko sa kanya. Tinry ko talagang kumalma para sa kanya, hindi rin naman mawawala yung pasa niya kung sisigawan ko siya. At lalong hindi na mababalik yung time na dapat hindi sila mag-aaway.

"Sorry" he apologized. Kinunot ko ang kilay ko sa kanya, "Bakit sa'kin?" Tanong ko. "Doon ka sa kuya mo mag-sorry, hindi sa'kin." Dagdag ko pa. "B-But I.." hindi na niya natuloy ang sasabihin niya dahil nagsalita ako.

"Never mind that, the important thing is that you apologize to him" sambit ko at tinapik tapik ang balikat niya. "Ano bang nangyari? Mag-uusap lang naman kayo 'di ba? Bakit umabot sa suntukan?" Sunod-sunod na tanong ko. Huminga siya ng malalim at tumingin sa mga mata ko ng diretso.

"It's nothing" halata sa mga mukha niya na ayaw niyang pag-usapan. At dahil makulit ako pinilit ko pa rin siya hanggang sa sumagot siya.

"He likes you, Zoey!" Malakas na sambit niya.

_______________________________