8

223 19 7
                                        

Esmerelda

"Harry," Klonk mijn stem zachtjes door het achterste gedeelte heen. Ik hield zijn hand stevig vast, er kon wel een moment komen dat het bloed dat door ons lichaam ciculeert daar zou stoppen.

Harry had zijn hoofd tegen de leuning van de stoel voor hem zitten. Ik probeerde hem lichtjes wakker te schudden, het leek wel alsof hij volkomen in een trance zat. Er klonk gesnik door het vliegtuig heen, iedereen zat met hun hoofd gezakt, niemand durfde op te kijken. In het donker leek alles soms veel makkelijker maar in dit geval willen we allemaal licht zien, het licht gaf ons een soort hoop dat we nu niet hebben, maar waar we naar verlangen. Het enigste waar ik aan kon denken waren alle onschuldige levens die nu in gevaar waren dankzij een aantal mensen die het nodig vond om een vliegtuig te kapen. Ik dacht terug aan mijn familie, maar ik kon het niet maken om mijn hele gedachten op hun te richten want het deed pijn.

Ik wist dat alles gedaan was, hoop, dat kon er nog wel zijn. Maar het gevoel in mijn binnenste liet me iets heel anders weten, dit was het einde van ons verhaal.

Dit was het verhaal van ons leven.

Het had een begin, maar zoals elk verhaal, had het ook een einde.

Mijn arm zat om Harry's heup heen. Zijn lichaam trilde lichtjes, ik probeerde hem kalm te houden ondanks de stilte dat mijn hoofd in ging en me stap voor stap hoop liet verliezen. Ik moest hem nu alle liefde en warmte geven, ik had hem alleen op dit moment. De jongen die me kon laten lachen door me de slechtste moppen ooit te vertellen, de jongen die me steunde in van alles, de jongen die harstikke veel om zijn familie en vrienden geeft.

Maar vooral ook de jongen die harten heeft gestolen van miljoenen fans.

Mijn gedachten werden snel onderbroken door gegil maar vooral door een behoorlijke pijn in het lichaam dat het gevolg was van het vliegtuig die onderging waar alles zou eindigen.

Third pov

"We hebben het contact verloren met vlucht KL107, ik herhaal we hebben het contact verloren met vlucht KL107."

"Laat het alarm afgaan!" Klonk er door de verkeerstoren heen.

"Waar is het vliegtuig van de radar gegaan?"

"Er waren nog maar minstens twintig minuten te gaan totdat het vliegtuig zou landen in New York, meneer,"

"Atlantische Oceaan?"

"Ja, meneer,"

-

"Er zijn al helicopters onderweg, meneer,"

"Staat het schip klaar voor vertrek?"

"Ja, meneer,"

-

"Dit is code rood, ik herhaal dit is code rood. Alle militaire schepen die aangewezen zijn gaan nu de Atlantische Oceaan op,"

"Is het niet al te laat meneer?"

"Het is nooit te laat om hulp erop af te sturen,"

"Het contact is al verbroken, meneer. Dat kan alleen maar één ding betekenen,"

"Dat wilt nog niet alles zeggen,"

"Ik begrijp het, meneer."

-

"Vlucht KL107 is van de radar verdwenen,"

"Vliegtuig KLM komt niet aan in New York City,"

"Contact met Boeing 727 is verbroken,"

"Minuten voor de landing, verdwijnt vlucht KL107 van de radar,"

"Vlucht KL107 heeft nooit zijn bestemming bereikt, met aan boord 275 passagiers."

-

:'(

Dit is nog niet het einde.

Airplane✈️ (H.S.)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu