Airplane✈️ (H.S.)

3

Esmerelda

"Deze is echt geweldig," Vertelt Harry enthousiast.

"De meester zegt tegen Rob, ik leg drie eieren op tafel. En jij legt er nog twee bij, hoeveel eieren liggen er dan?" Ik haal mijn schouders op met een ongeïnteresseerde blik.

"Rob zegt ik kan geen eieren leggen meneer!" Er klonk weer gelach door het vliegtuig heen, en dit was niet de eerste keer. Ik probeerde een poging te wagen om een glimlach voor hem neer te zetten maar dat ging niet, mijn mondhoeken zagen het niet zitten.

"Ik had gelijk,"

"Gelijk?"

"Toen ik zei dat dit een vlucht vol met slechte grappen zou zijn,"

"Sfeer verpester," Harry grinnikt, alsof hij er plezier in heeft als het gaat om hoe ik me nu voel.

"Ik ben alles behalve dat, Harry,"

"Dat is me vast voorbij gevlogen,"

"Vast, zoals je het zegt," Harry rolt met zijn ogen en biedt me zijn oortje aan.

"Pak aan," Hij duwt het in mijn gezicht waardoor ik het oortje uit zijn hand trek en het met telefoon en al in mijn schoot beland.

"Esma," Harry kreunt lichtjes.

"Dat krijg je er eenmaal van,"

"Stop het nou maar in je oor,"

"Opdringerig dus?" Harry wierp me een blik en nam zijn telefoon vast dat nog op mijn schoot lag. Hij greep de oortjes weer terug uit mijn handen en draaide zijn lichaam om en keek naar het gangpad, koppig. Hij stopte zijn oortjes in zijn oren en liet zichzelf verdwalen in de muziek.

"Opdringerig,"

Ik liet mezelf weg vallen in een diepe slaap, maar je weet niet hoe erg ik had gewilt dat ik liever wakker was gebleven.

"Waar waren we?"

"Hier," Ik wees het stukje aan, waar we een enkele minuten geleden waren gebleven voordat Harry besloot om me wakker te schudden met wat onnodige moppen.

"Ik ben net, net... Ik ben net een granaat, mam. Ik ben een granaat en er komt een moment dat ik ontplof en ik wil het aantal slachtoffers graag tot een minimum beperken." Las ik langzaam voor, terwijl de tranen langzaam op kwamen. Het boek liet me altijd triest achter, Harry had het boek nog nooit aangeraakt ook al was het een cadeau voor Kerstmis, hij zag een triest verhaal niet voor zich. Ik deed het boek dicht en besloot dat we wel genoeg hadden gelezen.

"Mag ik uw aandacht alsjeblieft, dit is de piloot die spreekt. Het vliegtuig is overgenomen door een aantal mensen en er wordt geëist dat alle bevellen worden opgevolgd. Ik vraag alle passagiers om te blijven zitten met uw gordels aan. Ik vraag u om rustig te blijven en niet te reageren. Ik herhaal, ik vraag u om rustig te blijven en niet te reageren. Voor de veiligheid van deze vlucht, is het essentieel dat u deze instructies gelijk op volgt. We zullen een gunstige oplossing vinden voor iedereen. Ik zal u op de hoogte houden van de situatie. Bedankt voor uw aandacht."

-

Willen jullie alsjeblieft stemmen, een reactie plaatsen en misschien zelfs dit verhaal delen?

Dat zou ik fijn vinden.

Thankyouu!