Multimedia: Ece
"İZMİR'İN BOMBASI" bu söz hoşuma gitmişti. Sürekli içimden tekrarlıyor ve neler yapacağımı gözden geçiriyordum. Ayrıca aklımda ardı arkası gelmeyen soruları soruyordum kendime. Acaba hala Ege orda mı yoksa taşınmış olabilirler mi? Eğer ordaysa karşılaşır mıyız? Karşılaşırsak birbirimizi tanır mıyız? Tanırsak ne yaparız? Tanımak sözcüğü içime oturmuştu. Bunca yıl sonra tanıyabilir miydik gerçekten? Bunları aklımdan geçirirken yatağımın altındaki kutuyu almadığımı fark ettim ve onu hemen ordan aldım. Acaba açsam mı? Açmak konusunda tereddüt ediyordum ve sonra birden Aman nolacak? deyip açtım. İçinde Egeyle benim küçüklük fotoğraflarımız vardı. Uzun süre bu kutuyu açmamıştım. Yine her zamanki gibi güzelmişim. Egede hala eskisi kadar yakışıklı mıdır ve de ayrıca hala şımarık, yaramaz, öküz, salak... Bu sözlerin ardı arkası gelmiyordu. Kutuyu biraz daha karıştırdım ve içinden bir mektup çıktı. Egenin bana yazdığı mektuptu bu. Yazısı nerdeyse okunmuyordu çünkü yazmayı yeni sökmüştük o zaman. Eski anılar içinde boğulurken arkadan annemin sesini işitir gibi oldum ve yanılmamıştım, ta kendisiydi. "Kızım hadi gitme vakti." kutuyu aceleyle kapatıp bavuluma tıkıştırmaya çalıştım. Ardından bavullarımı alıp dışarı çıktım. "Ahh! Benimle gelmek zorunda mısınız?" dedim. Annem her zamanki gibi sert bakışlarıyla "Ne yani bizden ayrılmak bu kadar mı istiyorsun? Merak etme seni yerleştirip geri döneceğiz kalıcı değiliz." dedi ve güldü. Bu gülüşün ardında bir burukluk hissetmiştim. Kolay değildi evladından ayrılmak. Bense küçük çocuklar gibi dudağımı büzerek "Anneeeee!" deyip sarıldım. Babam ve abim bavulları arabaya yerleştirdikten sonra arabaya binmemiz için işaret etti. Bizde arabaya bindik. Hoşçakal İSTANBUL seni uzun bir süre göremeyeceğim. Bu sözü söylerken içimde bir burukluk hissettim ve ağlayacak gibi oldum ama ağlamadım çünkü ben güçlü bir kızım. Yeni bir hayat beni bekliyordu ve 6 saat sonra yeni hayatım başlayacaktı. Sadece altı saat sonra...
Seleme avhfgjsrjgfb. Yeni bir bölümle sizlerleyiz. Biliyoruz çok uzun olmadı ama elimizden geldiğince uzun tutmaya çalışıyoruz. Yorumlarınızı görmek istiyoruz. Seviliyosunuz ♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İzmir'in Bombası
Ficção Adolescente"Bu eller ayrılırsa bir daha yüzyüze gelmeyelim." "Niye böyle dedin şimdi biz ayrılmayacağız zaten." "Eğer ayrılırsak ki bu ihtimali düşünmek bile istemiyorum, birbirimizi hiç tanımamış gibi devam edelim." "Ayrılık konuşması mı yapıyorsun Ege doğru...
