Wiersze cz.2

16

Czuję...
Że powoli odchodzę
Myśli nie dają mi spokoju
Walczę, 4dni
To o 4 dni za dużo
Te myśli są silniejsze
Ten głos
Że jestem nikim
Powinnam zniknąć
Krzyczy i trzyma kontrolę

Przychodzą momenty
Gdy wszystko zaczyna mi być obojetne
Pragnę tylko odciąć się
Od tego wszystkiego
A ja leżę i patrze na swoje ręce
Z myślą że mogę to wszystko zakończyć

Zamknięta w labiryncie zagłady
Próbuje walczyć o życie
Które z każdą godziną
Staje się coraz bardziej odległe
Dlatego jestem wykończona
W końcowym stadium pragnę
Tylko jednego: śmierci...

Nie potrafię normalnie żyć
Przepraszam
To dla mnie zbyt wiele
Codziennie szukalam
Drugiego powodu
Pozostania na tym głupim świecie
Ale go nie ma...
Przepraszam