Graffiti ↪ ryujin + chenle ✔

0.3

"Ya Ryujin!"
Ryujin, Chenle'nun seslenişi ile başını çevirdi. "Efendim?"
Chenle gülmemek için dudağını dişlerken konuştu. "Alnın, öylece boya olmuş."
Ryujin, biraz yana kayıp okul pencerelerinden birinde yansımasına baktı. Alnını görmesiyle kaşlarını düşürdü. "Hayır ya!"

Chenle gülerek elini boya kabına bastırıp kendi alnının da bir kısmını boyadı. "Üzülme tamam, bak yalnız değilsin."

Ryujin gülerek göz devirdi. "Malsın Chenle!"

Chenle gözlerini kıstı. "Sana yardım eden de kabahat zaten Ryujin!"
Ryujin omuz silkti. "Yine de böyle bir mallık yaptığın için teşekkür etmeliyim değil mi?"
Elindeki ruloyla, grafitinin üstünü aynı duvarın rengiyle boyarken konuştu. "Teşekkürler."

Chenle yüzünü buruşturdu. "Senden zorla da olsa böyle nazik cümleler duymayalı neredeyse yedi sekiz yıl olmuş."
Ryujin kafa salladı. "Küçükken ikimiz de çok naziktik."
Chenle başıyla onayladı. "Doğru, nazik olduğumuz için de anlaşabiliyorduk."

Ryujin elindeki ruloyu, boya kabına batırırken konuştu. "Bazen nazik bir kız ol ve insanlar senden soğumasın diyorum. Ama sonra bulunduğum yere uzanıp her şeyi boşveriyorum."

Chenle güldü. "Şimdiki halini, eski haline tercih ederim. Önceden dalga geçmeye gelmiyordu seninle, hemen ağlıyordun. Ama şimdi, sinir bozucu olsan da kafadansın. Eğlenmesini biliyorsun."
Ryujin saçlarını savurdu. "Ne sandın aslan parçası!"

Chenle yüzünü buruşturdu. "Vazgeçtim."

Odasının camını açıp Chenle ve Ryujin'e bakmaya başladı okul müdürü. "Siz ikiniz annelerinize şükredin ki, yalnızca okulu boyuyorsunuz."
Ryujin iç çekmenin ardından mırıldandı. "Disiplin cezası alsak daha iyiydi!"

Müdür odasından gelen telefon sesiyle konuştu. "Yine şükredin ki telefonum çalıyor. Yoksa, daha çok azar işitirdiniz."

Müdür camını kapatıp telefonu açtı. Chenle göz devirdi. "Bazen, bu adamı öldürürsem kaç yıl yatarım diye düşünmeden edemiyorum."