İki Kelime

•Sigaran Var Mı?•

Gözlerimi açtım. Yağmur yağıyordu. Gözlerimi açmamın da sebebi buydu. Hava hala karanlıktı. Oturur konuma geldim. Telefonumu cebimden çıkardım. Saat 02:35'di. Başım ağırıyordu. Düşünmem gereken bir ton şey varken şu an onlarla uğraşmadan tekrar uyumak istiyordum. Yine yattım. Ellerimi başıma getirdim ve gözlerimi kapadım.
•••
Lanet olsun ki piç Can kızın benimle konuşmadına izin vermedi.
Acil bi konuydu. O da öyle demişti. Ama ağğhhh lanet olsun!!!! Gerçekler dedi. Ne gerçekleri?! Kimle ilgili gerçekler? Neden özür diledi?!!
Kafamın içi soru dolu ve yine hiç birinin bir cevabı yok!!!
Sahile inmeye karar verdim. Deniz beni rahatlatırdı. Deniz rahat ve mutlu olduğum tek şey. Sahile indiğimde biri orada yatıyordu. Bi kız. Yavaşça yanına ilerledim. Ölmüş olabilirdi.
Yanına ilerledim. Elleri başındaydı ama ben bunu her yerde, ne olursa olsun tanırdım. Bu...oydu. Neden buradaydı? Bu saatte??
Beni farketmedi. Belki onunla konuşmalıyım,belki de hemen buradan uzaklaşmalıyım. Evet buradan uzaklaşıcam.
Arkamı döndüm ve yürümeye başladım.
Ama orada neden olduğunu hala merak ediyordum. Belki kötü bi şey olmuştur. Aman banane neden umrumda olsun ki. Zaten gitmiştir. Arkamı döndüğümde hala oradaydı. Oturuyodu,ellerini yüzme kapamış bacaklarını karnına çekmiş bir şekilde. Sanırım ağlıyordu.

******
5 yıl önce...

"Bana neden ağladığını söyle bebeğim,söyşe neden bu kadar üzülüyosun?"
bacaklarını toplamış,yüzünü elleriyle kapamış ağlıyordu. Onun göz yaşları kalbime hançer gibi saplanıyordu. O ağlayamaz,onuj üzülmesine asla izin vermem.
"Korkuyorum Devrim korkuyorum."
Yanına çöktüm. Yüzünü avuçlarımın içine aldım
"Korkma. Ben yaşadığım sürece sana kimse bir şey yapamaz."
Daha da çok ağlamaya başlamıştı. Ne olduğunu anlamamıştım.
"Ben kendim için değil senin için korkuyorum!! Sana bi şey olucak diye korkuyorum!!" Bu sefer bağırıyordu ve ayağa kalkmıştı.
Ayağa kalktım. Ona doğru ilerledim tekrar yüzünü ellerimin arasına aldım. Ona yaklaştım ve gözlerimizi birbirine kenetledim.
"Bana hiç bir şey olmaz. Korkma. Güçsüz insanlar korkar ve biz güçsüz değiliz ve asla da olmucaz."
"Peki ya olursa o zaman ben yaşayamam"
"Sen mefes aldığım sürece bana hiç bir şey olmaz meleğim" onu kendime çektim ve sıkı sıkı sarıldım saçlarımı öptüm ve kokusunu içine çektim.
******
Şimdiki zaman
Ona doğru ilerlemeye başladım. Yanına gittiğimde beni farketmemişti. Esçkarını tutucaktım. Elimi uzattım ama hayır bunu yapamam olmaz.!
Lanet olsun ki ağlıyordu.
Yanına çöktüm.
••••
Olmuyordu. Yapamıyorum düşünmeden olmuyo. Göz yaşlarımı daha çok tutamıcaktım. Oturdum yüzümü ellerimle kapadım ve ağlamaya başladım. O anne demeye utandığım kadının yaptıklarına üzülmüyordum. Artık ne bok yerde yedin umrumda değil. Ben hayatıma ağlıyordum. Hiç bir zaman normal bi hayatım ılmadı,olmucak.
"Sen...iyi misin?" Beni düşüncelerden ayıran bu ses oldu.
Kafamı kaldırdım. Bu oydu. O burada benimle oturmuş konuşuyordu. Onca şeyden sonra.. ağğğhhh bunu da düşünemeöm ve şu am beni sorgulamıcak birine ihtiyacım vardı. Yani şu an sanırım iyiki burada.
"Evet"
"Peki" sessizlik oldu. Ben göz yaşlarımı sildim. Sonra ona döndüm.
"Sigaran var mı?" Şaşırmıştı. Bumu ifadesinden çok kolaylıkla anlayabiliyordum.
Elini cebine götürdü ve bir paket çıkarıp bana uzattı. Ama hala şaşkındı.
••••
Bi şey demeden paketten bir tane aldı. Sonra ona ateş uzattım. Sigaradını yaktı ve düz bir şekilde denize baktı. Bir tane çekti. Ve dumanı üfledi. Çok kusursuz görünüyodu ve aşırı bir şekilde ona benziyordu...