You Are Mine | CemBar

14. Yakınlık

Cemalcan
Barışı gördüğüm an yakınlaşmam gerekiyordu . Onu kimseye yediremezdim. Ve nisa ile aramda bişey olmadığını kanıtlamam lazımdı. Hemen saçımı taradım. berkan ve nisa ile buluşucaktım.
Bir alanda oturuyorduk. Hava hafif rüzgarlı ve çok sıcaktı.
"Barışı da mı çağırsak aceba?"
"o olur"
tabii kide olurdu.
Berkan, barışa mesaj atmıştı.
"geliyor, merak etmeyin"
sandığımızdan daha kolaydı.
Barış geldiğinde gömlek giymişti. Çok bambaşkaydı. Güneş gözlüğü ile bize doğru yürüdü ve selamlaşmıştık.
"oooo kimler varmış kimler.."
sanki bişey olmamış gibi davranıyordu. Ben ve nisa birbirimize şaşırıp bakmıştık.

Güldük, eğlendik, konuştuk..
ama asıl şimdi tam sırasıydı.
Off nasıl yapıcam ki. O benden hoşlanmıyordu bile.
"peki o zaman burda sonlandıralım, vallah ayağınıza sağlık çok güzel bir gündü" dedi berkan ve hepimiz vedalaştık.
Ben ise herkesin gitmesini bekledim ve barışı bir kenara çektim..

"Ne istiyorsun yine?"

"Seni istiyorum"

"Ama ben seni istemiyorum"

"Bence istemelisin"

"sapık mısın nesin, rahat bırak beni"

"rahat bırakmazsam ne olur?"

"Polisi ararım"

Bunu derken baya cidiiydi.
beni itti ve yanımdan ayrılmaya çalıştı ama ben onun kolundan tutup engel oldum.
"Nereye?"

"sanane"

Peşine düştüm.
"Barış gitme dinle beni"
Bunu derken bağcıklarımda takılı kalmıştım ve barışın üstüne kapaklanmıştım.
O kadar yakındık ki, dudaklarımız birbirine yapışıcaktı.
20 saniye falan birbirimize bakıştık. Ve en sonda beni üstümden kaldırdı.
İkimizde kıp kırmızıydık. Utançtan ne yapacağımızı da bilemiyorduk. Bana bir kızgın ifade ile baktı. benden kurtulmaya çalışsa da ben ona sıkıca sarıldım ve onu öptüm...

arkadaşlar lütfen beni af edin. bir aydan fazla yeni bölüm yazamadım çünkü wattpad'ı silmek zorunda kaldım. ama şimdi geri döndüm bu yüzden kaldığımız yerden devam edebilirim. elimden gelenini yapıcağım.
oy vermeyi unutmayınız ❤️