The Sweet Taste of Summer (Summer Series 1)

Chapter 20

Hinalikan ni Laz ang ulo ko at yinakap pagkatapos niya akong bihisan. Siya ang naghubad, siya dapat ang magsuot sa akin ulit.

"Does it still hurt?" - hinahaplos niya ang braso ko.

"Oo" - sumiksik ako sa leeg niya, hinalikan niya ulit ang ulo ko.

"I will take responsibility, I promise" - malambing na sabi niya. Hindi ako umimik, ngayon ko lang narealize ang nagyari, ang lakas ng loob ko kanina siguro dahil sa wine.

"Baka hinahanap na ako ni Nanay" - sabi ko, kinuha ko ang kamay ni Laz para tingnan sa relo niya. Alas siyete na.

"I'll send you home" - bumangon ako, napaigik, ang sakit ng gitna ko, umupo ako. Dinaluhan agad ako ni Laz.

"Does it hurt a lot? Can you walk?" - sobrang concern niyang tanong, siya naman may kasalanan nito.

"Ang laki kasi niyang sayo, ahas ba yan? baka hindi ako makakalakad nito" - nanlumong sabi ko, kailangan ko ng umuwi.

"Im sorry" - malambing na sabi niya. Hinaplos niya ang braso ko.

"Kailangan ko ng umuwi, paano nato?" - baka nagpabaranggay na si Nanay at Tatay kasi wala pa ako sa bahay, hindi rin ako nakapagpa-alam.

"I will send you home, don't worry baby" - kinarga niya ako bridal style, kinuha niya rin ang bag ko.

"Bubuhatin mo ko hanggang sa amin?" - tanong ko ng magsimula siyang maglakad.

"Yes, I will let you walk if we're near to your house okay? I will make sure no one will see us, don't worry" - hinalikan niya ang ulo ko.

"Mabigat ako" - pero hindi siya tumigil, malayo pa ang lalakaran niya.

"No, you're not" - hindi ko na siya sinagot pa, inaantok ako sa simoy ng hangin, pinikit ko ang mata ko at ninamnam ang init ng mga braso niya sa katawan ko.

"L-laz" - tawag pansin ko sa kaniya.

"Yes baby?" - malambing na sabi niya.

"Alam mo ba na binigyan ako ng scholarship ni Ma'am Relanie?" - ngayon ko lang na-isip na kung hindi ako inutusan na pakisamahan siya ay hindi ako magiging ganito kasaya.

"I know"

"Alam mo?" - wala palang silbi ang mga panahon na tinago ko sa kaniya ang tungkol sa offer ng mama niya.

"Yes, after you went home that day when you talked to mom I asked her" - mukhang wala lang naman sa kaniya.

"Hindi ka ba na offend na sinamahan lang kita dahil sa mama mo?" - diko mapigilang itanong, baka deep inside na offend siya sa ginawa ko.

"Hell no, Im thankful because of that we are here now" - malambing na sabi niya, napangiti ako.

"Oo nga" - segunda ko, kung hindi nangyari yun ay baka hindi kami naging magkaibigan at magka-ibigan ngayon.

"Ibaba muna ako" - kita ko na ang mga ilaw sa mga kabahayan sa unahan namin, binaba niya ako, medyo kumirot pag tayo ko, pero mukhang kaya ko naman na ngayon.

"Are you sure, you can walk home?" - inayos niya ang takas na buhok ko. Tumango ako.

"Malapit na naman" - sabi ko, hinawakan niya ang pisngi ko.

"Call me when your home okay?" - tumango ako.

"Ingat ka sa daan" - pa-alam ko sa kaniya. Masuyo niya akong hinalikan.

"I love you" - napangiti ako.

"Mahal din kita" - ngumiti siya.

"Alis na ako" - tumalikod na ako at nagsimulang maglakad, kumikirot ang gitna ko tuwing hahakbang ako. Mabagal lang akong naglakad, tinanaw ko siya na nakatayo pa rin doon.