제국/იმპერია👑 (დასრულებული)

12 თავი.

სახეზე ნაზი შეხება მაფხიზლებს.თვალებს ნელა ვახელ და იუნგის მომღიმარ სახეს ვხედავ,რომელსაც მთვარე ანათებს და უფრო მშვენიერს ხდის.

-ჯერ კიდევ ღამეა?(მე)მან გაიღიმა.

-ხო მაგრამ უკან უნდა დაბრუნდე,სანამ ვინმემ გაიგო შენი არ ყოფნა(იუნგი)რაც იუნგიმ მაკოცა და თან ჩემი დროში მოგზაურობის ამბის შემდეგ,აფორიაქებულს აღარ მეძინებოდა.მის გვერდით ჩახუტებულს კი ჩვილი ბავშვივით ჩამეძინა.

ჩვენს შორის კოცნის მეტი არფერი არ მომხდარა,უბრალოდ გვერდი–გვერდ ვიწექით და გვეძინა.

-კარგი წავალ(მე)გაიღიმა და შუბლზე მაკოცა.

-თუ რამე დაგჭირდება კაორს მიმართე,არავინ უნდა გაიგოს რომ ჩემთან კონტაქტი გაქვს.კაორი კი მაინც გოგოა და შეგიძლია მოიმიზეზო რომ დაუმეგობრდი.(იუნგი)მე ეჭვით გავხედე.

-მმმმ და კაორი შენთვის ვინაა,ასე ძალიან რომ ენდობი?არ შეგეძლო ჩემთან სხვა ვინმე გამოგეგზავნა?(მე)

-არა!მასზე არ იეჭვიანო კარგი?ის გოგო ჩემი გაზრდილია.ოთხი წლის იყო როცა გავიცანი,მე ათის ვიყავი.საბრძოლო ხელოვნება და საერთოდ ყველაფერი მე ვასწავლე,ჩემი დააა!(იუნგი)ჰააჰ ამის და!ამან არ იცის, რომ სწორედ ასე უყვარდებათ გოგოებს ბიჭები?სულელი,იდიოტი!

-ხო ხო(მე)მობეზრებით ვთქვი.

-ვოლ, ის ამ სასახლეში ჩემი ნდობით აღჭურვილი მეორე პირია!(იუნგი)

-პირველი მე!ხო?(მე)მან გაიღიმა.

-არა(იუნგი)გავბრაზდი.

-აბა არ მენდობი?(მე)ვთქვი ბუზღუნით.

-როგორ არ გენდობი ძვირფასო?შენ მესამე(იუნგი)წარბაწეულმა ავხედე.

-მოიცა ციფრების მიმდევრობას რამე არსი აქვს?თუ უბრალოდ რაოდენობას გამოსახევს?(მე)

-უბრალოდ რაოდენობას(იუნგი)გამეღიმა.

-და პირველი ვინაა?(მე)მან ამოიოხრა.