Komşu Oğlu (TAMAMLANDI)

36.Bölüm ~Final~

(2 yıl sonra)

Sıkıntı ile nefes aldım ve arabama bindim.

Okumak zor şeydi yahu. Daha iki yılım vardı ve ben bir an önce mezun olup, iç mimar olmak istiyordum.

Telefonum çaldığında arayanın Ecrin olduğunu anlayıp açmıştım.

Ecrin hemen okulunu bitirmişti, veterinerlik kolaydı tabii.

"Esila kuşum?"

"Efendim sister?"

"Ne oldu, sesin niye böyle?"

"Yoruldum."

Ecrin Efe ile nişanlıydı ve bu açıkcası sinir bozucu bir durumdu. Kim Efe gibi bir enişte isterdi ki?

Rüzgar ile ikimiz sevgili olduktan birkaç ay sonra Efe ile sevgili olmuşlardı. Bir buçuk yılda nasıl evlenme kararı almışlardı?

"Tamam, şey seni bekliyoruz..."

"Nerede?"

"Geçen gittiğimiz büyük kafede."

"Tamam." deyip telefonu kapattım.

Arya psikoloji okuyordu ve o da Ecrin gibi nişanlıydı. Üstelik Yağızhan'la. Aklım almıyordu, nasıl onlar evleniyorlardı?

Tamam, takılmam gereken konu bu değildi. Takılmam gereken konu on dokuz yaşında evlenip baba olan Aras'dı. Bahar'ı biraz zor almıştı. Sonuçta kimse kızını o kadar erken evlendirmezdi ama Bahar çok ısrar edince kabul etmişlerdi. Aras işletme okuyordu ve hem okuyup hemde nasıl bu kadar iyi baba ve eş olduğunu anlamıyordum.

Emirhan da onun gibi on dokuz yaşında evlenmişti. Bu çocukların evlenmek ile bir derdi vardı.

Emirhan da Aras gibi okuyordu. Mühendis olmayı planlıyordu. O da Elif'e iyi bir eş ve oğullarına iyi bir baba olacaktı. Elif oğlan çocuğuna hamileydi.

Doğrusu Aras'ın oğlu Emir'den sonra tekrar yiğenim olması beni mutlu ediyordu.

Aras'ın çocuğunun ismini Emir koymasının nedeni Emirhan'dı. 'Balımla evlenemedik bari çocuğumda onun hasretini gidereyim' demişti. Emirhan ne kadar reddetse de sonrasında ikna olmuştı.

Bunun yanı sıra kendi öz yiğenim de doğacaktı. Kızdı.

Liseden mezun olduktan sonra ilk üniversite yılımda şok olacağım bir şey daha olduysa o da abim ve Rüya Abla'nın evlenmesiydi. Evlenmeleri bir anda olmuştu. Dediklerine göre zaten uzun zamandır konuşuyorlardı ve pek sevgili abiciğim bana, Rüya Abla da Emirhan'a bunu söylememişti. Emirhan ilk duyduğunda itiraz etse de 'neyse ki yabancıya gitmedi' deyip kabul etmişti.

Biz ise... Biz ise hala evlenmeye dair bir karar almamıştık. Rüzgar ile haftaya ikinci yılımızdı. Zaman çabuk geçiyordu. Ailelerimizin ilişkimizden haberi vardı. Biraz zorlanmıştık ama sonradan sorun olmamıştı.

Geldiğim kafetaryaya baktım. Uzun zamandır kardeşlerimin evlenme olaylarıdır, okuma çabalarıdır, buluşamamıştık. Bugün beşimiz buluşma kararı almıştık.

Arabadan inip içeri girdim. Dördü oturmuş konuşuyorlardı. Beni ilk Emirhan fark etmişti.

"Geldi yürüyen yorgunluk." dediğinde hepsi bana dönmüştü.

Evet, fazla yorgundum. Gece gündüz çalışıyordum ve yakında neredeyse uyur gezer olacaktım.

"Ela gözlü hatunum?"

"Ne oldu?"

"Gel yanıma otur, sana ayırdım." diyen Aras ile gülümseyip yanına oturdum.

"Esila'm boş vakitlerinde zombi olma kararı mı aldın? Ölü bir balığa benziyorsun."