𝑺𝒂𝒓ı𝒔̧ı𝒏²| 𝑱𝒊𝒎𝒊𝒏✔

24

Medya medya medya
🤭

Keyifli okumalar
🧡

"Dışarı çıkmak için erken değil mi?"

Üzerime siyah kapşonlu hırkamı geçirirken başımı çevirip anneme baktım. Deminden beri odamda kıyafetlerimi giymemi izliyor ve beni dışarı çıkmaktan vaz geçirmeye çalışıyordu. neredeyse iki hafta olmuştu ve ben artık çok daha iyiydim. En azından yürürken her hangi bir sorun yaşamıyordum.

Üstelik annemin neden gitmemi istemediğini de biliyordum. Jiminle çıkacaktım ve onunla görüşmemi istemiyordu.

"uzun zamandır evdeyim çok sıkıldım. Dışarı çıkmak bana iyi gelecek."

Aynanın karşısına geçip uzun sarı saçlarımı elimle düzeltmeye başladım. Aynadan Annemin arkamda ki yansımasını görebiliyordum.

"Nereye gideceksiniz?" Diye sorduğunda işime son verip ona doğru dönmüştüm.

"Bilmiyorum."

Jimin her hangi bir şey söylememişti. Bende nedense sorma gereği duymamıştım. Aslında benim için nereye gideceğimiz çokta önemli değildi. Onunla birlikte olacağım için mutluydum.

"Şimdi siz yeniden birlikte misiniz yani?"

Kaşlarını kaldırmış merakla yüzüme bakıyordu. Derin bir nefes verip başımı olumsuz anlamda salladım.

"Şimdilik hayır, yavaştan alıyoruz. Birlikte sakin bir şekilde zaman geçirmemiz gerekiyor."

Son bir kaç gündür her şey daha iyiydi. Jimin çok fazla üzerime gelmiyordu ve bende ona karşı biraz daha yumuşak davranıyordum. Tartışmalarımız kesilmişti ve biz daha normal bir şekilde iletişim kurmaya başlamıştık.

"Onunla olma fikri beni hala endişelendiriyor. Belki de sana başka birilerini bulmamız daha mantıklı olur."

Başka birinin konusunu açınca anında kaşlarımı çattım. Sanırım annem beni bir türlü anlamayacaktı.

"Unut bunu, Jimin'e aşık olduğumu biliyorsun."

Oldukça net ve sert bir şekilde konuşmamın ardından gözlerini devirdiğini gördüm.

"Aşk her zaman her şeyin çözümü değildir. Mantıklı hareket et Miley. O çocuk seni üzüyor."

Sinirlerim yavaş yavaş daha da çok geriliyordu. "Tabii, sen de mantıklı hareket ettiğin için çok mutlu oldun değil mi?"

iğneleyici bir şekilde konuşmamın ardından anlamaz bir şekilde gözlerini kısmıstı. "Ne diyorsun?"

Anlamaması imkansızdı. Belkide anlamamazlıktan geliyordu. Emin değildim.

"Babamla mantık evliliği yaptın. ikinizde mutlu değildiniz."

Yutkunduğunu gördüm. Yüzü düştü ve benden biraz uzaklaştı. inkaar etsin ya da etmesin ikimizde bunun gerçek olduğunu biliyorduk.

"Biz mutluyduk."

Alayla sesli bir şekilde güldüm. "Mutlu değildiniz. Babamı bu evde tutan tek şey benim varlığımdı."