Island Serendipity

Day 02

Nagising na lang ako bigla dahil sa pakiramdam na may malamig na tubig ang bumuhos sa akin. I shivered as the cold water envelop my body.

"Hala shocks!" agad na sigaw ko nang nagmulat ako ng mata.

I saw him holding a bucket while smirking. Grabe siya sa akin! May tubig alat na pumasok sa ilong at bibig ko dahil sa ginawa niya!

"Good morning, Cora!" masaya niyang pagbati. His enthusiasm in the morning was a great way to lighten up the mood since we're a bit qeuesy while stranded here on the island. Okay na sana, pero naiinis ako dahil bakit kailangan niyang gawin iyon sa akin?

"What's good in the morning when you already ruined it?" masungit kong sabi. I was sleeping yet he bothered me. Padabog akong tumayo at tiningnan siya nang masama.

"Sorry... ang himbing kasi ng tulog mo, e," he explained as his lips protruded. The audacity of him to pull pranks on me when in the first place, we are not even close?

"Pwede mo naman akong gisingin nang maayos 'di ba? Why would you do that?" Nagtaas-baba ang dibdib ko dahil sa galit.

"Sorry na nga kasi..." Ngumuso siya ulit at nagkamot ng ulo. He looks so cute while pouting!

Nanlaki ang mga mata dahil sa biglang naisip. I shouldn't think like that! He's a kidnapper and... I still don't know his real identity.

No! I think he's not, kasi kung mayroon siyang balak sa akin ay dapat kahapon niya pa ginawa. I can sense that he's also struggling here the same as me.

"Let's eat. Breakfast is ready," aniya at tinalikuran ako.

Wow! Siya pa ang may ganang tumalikod ngayon? After what he had done to me? I stood up and went to where he is. I was surprised when I saw a table made of wood. Ginawa niya iyon?

I looked at him suspiciously. At ayon! Proud na proud ang mokong habang may pa-palo sa dibdib at naka-ngisi.

"Boy scout kaya ako!" pagmamayabang niya.

"Oo na!"

Nakita ko sa lamesa ang isang sabang saging, inihaw na bangus, at ibang mga prutas.

"Where did you get those?" tanong ko sabay turo sa pagkain na nasa harapan.

"Diyan lang," simpleng sagot niya habang inaayos ang lamesang pagkakainan namin.

Hindi ko na siya pinansin at sumubo na lang ng pagkain. Sumalo siya sa akin at sinunggaban na rin ang pagkain. Hindi kami umiimik pareho na siyang dahilan para maging awkward.

"Wala bang dumaan kanina?" I tried to strike a conversation with him.

He looked up to me and shook his head. Lumaylay ang balikat ko at nawawalan tuloy ng ganang kumain. We can't be stuck here forever!

"Gusto kong makita ang nasa loob ng kakahuyan," I said and pointed at the back. My curiosity is getting higher and higher, to the point that I wanna explore this island. "Let's tour around later!" I added.

"Woah... niyayaya mo ba ako?" he said like he was awed by what I told him.

"Isn't it obvious?" I raised a brow.

"Akala ko hindi ka nagtitiwala sa akin?"

"Well, I can feel that you're sincere naman..."

"Ah! Buti na-realize mo!"

I rolled my eyes at him and continued eating. Pagkatapos naming kumain ay nagpasya kaming maligo sa dagat. We don't have extra clothes so we needed to dry up before going to the woods.

"Let's go!" excited kong katuwiran.

"It might be dangerous out there Cora," pag-aalala niya. "Huwag na kaya tayong tumuloy?" pagpapatuloy niya.

"Uh! Ang OA mo naman! Tingnan lang natin at baka may mahanap tayong kung ano riyan para makatulong sa atin!" inis kong bulyaw at namaywang.

"Baka wild animals lang ang mahanap natin diyan."

"E, bakit nakapunta ka kanina?"

"Kasi... basta! Delikado!" giit niya, dahilan para mas lalo akong nagalit.

"Sige na," I pleaded, disregarding the fact that I'm staring to get angry.

"Please," I begged to convince him. Ngumuso ako at nagpa-awa ng kaunti para pumayag siya.

Tiningnan niya muna ako nang mariin at saka huminga ng malalim. Kumunot ang noo niya at nagsalita, "Fine! Ang kulit talaga!"

I jumped out of excitement like a kid. He handed me a stick. Baka raw kasi may makasalamuha kaming ahas or kung ano roon. Mabuti na lang ay ready.

"Kumapit ka sa akin, ha?"

"Ayoko nga!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata.

He stared at me. Hindi ako natatakot sa iyo, uy! Pilit kong nilabanan ang titig niya hanggang sa siya rin ang sumuko sa bandang huli.

I laughed so hard. My heart feels so happy today. I was never comfortable with a man like this before, ngayon lang. I wonder what makes him like this to me? Nagbikit-balikat na lang ako at ipinagpatuloy ang paglalakad.

"Diyan ko nakuha ang mga saging na kinain natin kanina." Tumingin siya sa isang puno ng saging.

Tumango lang ako. Maya-maya ay nakarinig ako ng isang kaluskos. Bumilis bigla ang tibok ng puso ko.

"W-what was... that?" nauutal kong tanong.

Nakarinig ako ulit. This time, I knew that it was closer to us. I think it's not a great idea to go here anymore.

"Did you hear that?"

"Huh? Ang alin?"

"Parang may–" Hindi ko na naituloy ang sasabihin nang hinawakan niya ang magkabila kong balikat at saka ako ginulat.

Napatalon ako at napatili dahil doon. He's crazy! I just realized that I already hugged him because of shock. Humiwalay ako kaagad at paulit-ulit siyang sinigawan.

"Nakakainis ka talaga! Kanina ka pa ha?" singhal ko ngunit tumawa lang siya.

"May lakas ng loob ka pa talagang tumawa riyan! Just wait and see, kapag naka-alis talaga tayo sa lugar na ito ay ipapakulong kita sa mga pulis!" dire-diretso akong nagtangis dahilan para kapusin ako ng hininga.

"You don't have any evidence."

"Basta! Ako ang bahala. Ipapakulong talaga kita sa pag-kidnap sa akin!"

I was about to cry but I stopped my tears as much as I can. Sisigawan ko sana siya nang napansin kong may tinititigan siya. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita.

"Halika puntahan natin!" Hinila ko siya papalapit sa maliit na kubo na nakita namin. Mukhang luma na ito at inaagiw. Halatang walang nakatira at hindi inaalagaan.

"Linisin kaya natin, para may tutulugan tayo mamaya?"

"Great idea! Buti naman ay naisip mo. Akala ko kasi puro ka kalokohan," pangugutya ko sa kanya.

"Grabe ka naman, Cora! Sinasaktan mo ang feelings ko." Napapikit siya at napahawak sa dibdib, animo'y nasasaktan sa mga pinagsasabi ko.

Ewan ko ba kung nagpapa-cute siya sa akin o ano. Mukha kasing ganoon ang ginagawa niya sa paningin ko.

Tumawa lamang ako at pumasok sa loob. I tried to hide a smile and held my hands together as I walk. Bahala ka na nga riyan!