မိုး

~4~

~Unicode~

ဒီရက်ပိုင်း ရိပေါ်တစ်ယောက် စာကြည့်တိုက်ဘက်ကိုခဏခဏရောက်ဖြစ်တယ်။ စာကြည့်ဖို့စာကြည့်ဖို့တော့မဟုတ်။ အိပ်ဖို့...။ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်က ရိပေါ်ကိုအိပ်ဖို့ဆွဲဆောင်နေတယ်။ တခြားအကြောင်းပြချက်ကိုတော့ ရိပေါ်လည်း ရှာကြံပြီးတွေးမနေတော့ဘူး။

ဒီနေ့လည်း ခါတိုင်းထိုင်နေကြနေရာလေးကို သွားလိုက်တယ်။ ကံဆိုးသွားတာက ထိုနေရာလေးမှာ နေရာဦးထားတဲ့သူရှိနေတာပဲ။ ရိပေါ်စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားရတယ်။ စာကြည့်တိုက်ထဲကိုဝေ့ဝဲကြည့်မိတဲ့အခါ ထိုင်ခုံတွေကလူအပြည့်။ ဘာလို့ ဒီနေ့မှလူများနေရတာလဲ။ လွတ်နေတဲ့ တစ်ခုတည်းသောနေရာက စာကြည့်တိုက်မှူးဖြစ်တဲ့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ စားပွဲအရှေ့တည့်တည့်ကခုံ...။
ကံတရားကတွန်းပို့နေတဲ့အတိုင်းပဲ...။

အခုမှတော့မထူးတော့ ...။ ရောက်လာမှတော့ လွတ်နေတဲ့ နေရာမှာပဲဝင်ထိုင်ရတော့မှာပဲ။
ရိပေါ်  ရှောင်ကျန့်အရှေ့တည့်တည့်မလှမ်းမကမ်းကလွတ်နေတဲ့ခုံအလွတ်မှာဝင်ထိုင်လိုက်ပေမယ့် စာအုပ်ပုံတွေကြားအလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ရှောင်ကျန့်ကသတိထားမိပုံမပေါ်။ အကွာဝေးက သိပ်မဝေးတာမို့ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ လှုပ်ရှားသမျှ အမူရာတွေအကုန်လုံးကိုလှမ်းမြင်နေရတယ်။

ရှောင်ကျန့် ရဲ့နဖူးထက်မှာနေရာယူထားသည့် မျက်ခုံးတန်းတန်းတို့ကအနည်းငယ်တွန့်ချိုးနေတယ်။ တင်းတင်းစေ့ထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းအောက်မှာမဲ့လေးကလည်း ခပ်ထင်းထင်း။ ရှည်သွယ်တဲ့လက်တွေကလည်းဘောလ်ပင်ကိုတစ်ချောင်းကိုကိုင်ကာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့ဘာတွေရေးနေလဲမသိ။ ဒီလိုမျိုးကြည့်နေမိရာကနေ ရှောင်ကျန့်ရဲ့ နားရွက်ဖျားတွေကဖြည်းဖြည်းချင်းရဲတက်လာတာကို‌ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ပြီးလည်းပြီးရော ရှောင်ကျန့်တစ်ယောက် လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုရပ်ပစ်လိုက်ကာ..ကောက်ခါငင်ခါကြီးနေရာကထထွက်သွားတော့တယ်။

ရုတ်တရက်ကြီးဘာထဖြစ်....။

သူရှောင်ကျန့်ကိုနားမလည်တော့ဘူး...။

…........

အိပ်ချင်စိတ်ပျောက်သွားတဲ့ ရိပေါ်တစ်ယောက် အနီးနာကစင်ပေါ်က သူစိတ်ဝင်စားလောက်မယ်ထင်တဲ့စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုယူကာ ထိုင်ဖတ်နေလိုက်တော့တယ်။ ရှောင်ကျန့်ကတော့ ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိ။