BROTHER -BxB

2.7

|Doğu|

Can'ın adımı seslenmesiyle direk arkama döndüm.Gözleri kapalıydı.Hemen yanına ilerledim.

"Can?" bir cevap bekler gibi fısıldadım adını.

"Doğu gitme" diye zar zor konuştu.O kadar olmuştu ki sesini duymayalı o kadar özlemiştim ki.Bir an düşüp bayılıcam sanmıştım.

"Bebeğim hemen doktora haber verip gelicem tamam mı?" dedim bi elimle elini tutup diğer elimle saçını okşarken.

Hafifçe kafa salladı.Hemen odadan çıkıp doktorun odasına -kapıyı çaldıktan sonra- girdim.

"Can,o uyandı." dedim heyecanlı sesimle.

Doktor hemen yerinden kalkarak Can'ın odasına ilerledi bende peşinden.Can'ın yanına gittiğinde elimdeki küçük ışıkla Can'ın gözlerine baktı.

"Çok şükür uyanmış fakat şu an kendinde o gücü bulamadığı için gözlerini bir müddet açmayabilir." dedi.

"Peki ne zaman tamamen uyanır?" ne zaman gözümden yaşların akmaya başladığını bilmiyordum ama şu an oturup mutluluktan hıçkıra hıçkıra ağlayasım vardı.

"Onun için biz bir şey diyemeyiz.Küçük bey kendi karar verir." adam fazla yaşlı olduğu için Can'a sürekli küçük bey diyordu.

"Doğu" Can'ın adımı seslenmesiyle ikimizde ona döndük.Hemen yanına gidip elini tuttum.

"Burdayım" diye fısıldadım kulağına doğru.

"Bana biraz müsade eder misin delikanlı." doktorun ricesıyla hemen diğer tarafa geçip ona yer açtım.

"Can evladım.Hadi gözlerini açmayı dene."

Bir kaç kez gözbebekleri titredi fakat açamadı.

"Evet hadi biraz daha zorla."

Can tekrar denedi fakat yine yapamadı.Olaya el atmam gerektiğini düşünüp hafifçe yüzüne doğru eğildim.

"Can hadi bak burdayım bak bana." diye fısıldadım.

"Hadi Can yapabilirsin.Bak bana" ikinci kere konuşmamla gözleri hafiften açıldı.Daha sonra idrak etmiş olucak ki hafif gülümsedi.Biraz daha zorlayınca gözlerini tamamen açtı.Bir elini kaldırıp yanağıma koydu.

"Burdasın" dedi zar zor.

"Burdayım." dedim gözümden bir damla akarken.

Yanağımdaki elinin baş parmağıyla akan göz yaşımı sildi.

"Ağlama" dedi acı çekermiş gibi.

"Ağlamıyorum ki" dedim bende göz yaşlarımı silerken.

"Kendini nasıl hissediyosun Can?" diye sordu doktor.Onun varlığını bile unutmuştum.

Can'da doktorun burda olduğunu yeni idrak ediyordu.Sorduğu soruyla kafasını ona çevirdi.

"Başım biraz fazla ağrıyo ve midem bulanıyo." dedi.

"Miden çok kötü olursa sakın tutma kendini tamam mı? Hemen kus.Baş ağrın içinde hemşirelerden birine söylerim serumuna ağrı kesici eklerler." Bir kaç kağıda bir şey yazdı ve kapıya doğru ilerlerken tekrar konuştu. "Geçmiş olsun tekrardan"

Tam kapıdan çıkmadan "Sağ olun" dedim.

Sonra hemen diğer tarafa geçip sandalyeye oturdum.

"İyi misin?" dedim saçını okşarken.

"Sen yanımdasın ya iyi olmama şansım yok." dedi hafif gülümseyerek.

"Çok korktum Can.Sana bir şey olucak diye çok korktum." dedim elini sıkı sıkı tutarken.

"Beynimde timör varmış dimi?" diye sordu.

"Ne-nerden çıkardın bunu?" dedim panikle.

"Biliyorum Doğu.Şüpheleniyodum zaten.O baş ağrıları her gün burun kanamaları baş dönmeleri falan araştırmıştım biraz."

"Neden hiç hastaneye gitmedin o zaman Can?Neden bu kadar geç kaldın?İlla birinin yanında bayılman mı lazımdı söylemen için?" dedim hafif kızgınlıkla. Kızgındım çok kızgındım.

"Be-ben korktum.Sadece bir kaç ay ömrümün kaldığını duymaktan,sana söylemekten,seni üzmekten korktum."

"Böyle daha mı iyi oldu peki?Erken gelseydin,söyleseydin bir çaresi olurdu.Bir kaç ay ömrünün kaldığını duymazdın.İyileşeceğini duyardın."

"Yokmuş dimi hiç bir yolu?" diye sordu korkuyla.Gözleri dolmuştu.

Onun bu hali içimi parçalıyordu.Onu böyle görmeye dayanamıyordum.

"Sikeyim ya" diyip ani bi üzüntü ve sinirle kalktım.Kapıdan çıkarken sinirimi atmak istermiş gibi duvara yumruk attım.Hemen odadan çıkıp banyoya girdim.

|Yazar|

2.kez yalnız başına ağlıyordu o banyoda.Ama bu sefer odada ki çocukla aynı duyguları hissederek ağlıyodu.Farklı yerlerde aynı hislerle ağlıyorlardı.

Ölüm korkusu.

Size duyguyu geçirebiliyo muyum bilmiyorum ama ben duyguyu bol bol yaşıyorum.

Bu arada merak etmeyin finali kötü bitirmicem.Kafamda tam oturtamadığım bir final var bakalım hayırlısı.