League of Life

Game 22: The First Five

COACH IVERSON
I smiled as he look at the first five in the middle of the court. The game has started, nakapwesto si Kobi at ang sentro ng St. Peter University o mas kilala sa tawag na  Slayer's sa harap, nasa gitna ng mga ito ang referee na siyang may hawak ng bola.

Pumito ang ang referee at inihagis ang bola sa ere. Sinundan ko ng tingin ang paglundag ni Kobi pataas. Lumapat ang mga paa niya sa floor na hawak na ang bola. Agad niya iyong pinasa kay Joey.

Nag drive si Joey hawak ang bola hanggang marating ang ring side namin. Naprotektahan niya naman iyon laban sa bantay niya at naipasa kay Frey.

Frey dribbled the ball, he was on the three point line. He throw the ball on the air without hesitation and it was a succeed shots.

The first score goes to our team: A three point shots!

Nang mapunta sa kalaban ang bola ay namintis iyon. Ngayon nasa amin ulit ng bola. Hawak ito ni Stephen. Tumingin siya sa bola at ring, he don't mind the opponent who's trying to guard him. Inihagis niya ang bola sa ere and it's give us another two points.

Nakakatuwang isipin na nakinig siya sa sinabi ko. May kakayahan si Stephen marahil ay hindi niya pa lang ito nadidiskubre dahil pinangungunahan siya ng takot at insecurities.

Naagaw ng kabilang team ang bola, but Robis blocked our opponent shot. Dali-dali siyang tumakbo sa ring namin. He passed the ball to Kobi,—who's the nearest to the ring. He do a lay-ups shot and it was also succeed. Another two points for our team.

Nakapuntos naman ang kalaban ng malipat sa mga ito ang bola. Pero mabilis ang kilos ni Joey sinalo nito ang bola at agad na tumakbo sa ring side namin. From a distance, I saw how Joey heaved a sigh before throwing the ball in the air, it give us another two points.

"Go Joey!" Kimberly, Joey's friend —who's sitting beside me— cheered for him. Her loud voice echoed on the four side of the the gym.

Joey smiled and waved to our direction. I put my thumb up in the air and Joey did the same thing.

Umikot nang umikot ang bola hanggang natapos ang first quarter sa score na 25-18— we're leading.

Nagtipon-tipon ang mga members. They're all headed to my direction and I welcome them with a smile.

"Good job everyone!"

JOEY
Kung naipanalo namin ang first quarter, sa second quarter ay mas uminit ang laban. Nasa kamay ng power forward ng kabilang team ang bola, he's standing on the three point line, binabantayan siya ni Stephen. Sobrang liksi ni Stephen kaya bago pa man maipasa ng kalaban ang bola sa teammates nito, naagaw na iyon ni Stephen.

Steal; one of Stephen's skills. Dahil maliit at maliksi, madali niyang naaagaw ang bola nang hindi iyon napapansin ng kalaban.

We run on our ring side pagkatapos ay pinasa iyon ni Stephen kay Robis— which on the three point line. Akala ko ay ipapasa ni Robis ang bola kay Frey—our three point shooter, which also on the three point line—pero siya na mismo ang humagis ng bola at naipasok naman nito.

28-18

Lamang kami ng sampung puntos pero lumalaban ang Slayers. Hawak ni Stephen ang bola at nagdrive patungo sa ring side namin. Pero hinabol siya ng kapwa PG at mahigpit na dinepensahan. Hindi nakaporma si Stephen nang agawin nito ang bola at hinagis sa teammates niyang naka jersey number 7 na patakbo na sa ring side nila.

Pinasa ng number 7 ang bola sa center and from his position nakagawa ito ng libreng lay-up.

28-20

"Ang rebound!" sigaw ni Frey. Mas matangkad man ang aming sentro nakuha pa rin iyon ng kalaban. Good thing guy wearing jersey number 9 miss it when he throw it in the ring.