League of Life

Game 33: Job Offer

JOEY

"Joey what is this?!" I bite my lower lip as I bowed my head. I can't met Rita Josie's stare. Hawak niya ang report card ko napuro tres. Yes, TRES! Okay exaggerated yon, meron lang isang subject na tres pero major subject 'yon. Syempre hindi mapapansin ni tita yong mga matataas eh, ang mapapansin niya ay 'yong nag-iisang mababa.

Aminado naman ako na apektado ang grades ko ng paglalaro ko ng basketball. Nakakain ang oras ko ng basketball. Sometimes I can't do my assignments because I have to practice basketball. But I can't choose, I'm torn in between. Of course I want to priorities my academic but I don't want to quit basketball.

Hindi ko rin pwedeng sabihin kay tita na ang totoong dahilan dahil siguradong patitigilin niya ako sa paglalaro.

"Tita, nahirapan kasi akoong mag-adjust siguro," dahilan ko. Totoo naman na mahirap mag-adjust. Kung sa Bicol ako na ang pinakamatalino sa klase namin  ngayon ang daming ka-kompetensya—nakakapresure.

"But you have to Joey, hindi naman pwedeng pabayaan mo na lang na ganito?"

"Don't worry Tita babawi ako sa susunod."

"Oh siya sige na at baka ma-late ka pa!" pagtataboy niya sa akin. I can sense how disappointed she is. Kasalanan ko naman kasi. Kinuha ko ang inaabot niyang report card sa akin at binalik iyon sa bulsa ng bag ko.

"Sige Tita aalis na po ako,"

Tumango lang siya at hindi na sumagot.

I blew a very deep sigh as I stormed out of our apartment.

Babawi talaga ako sa susunod.

ROBIS
I'm here at the store. Tapos na ang klase ko
at bumalik sa store para sa mga pahabol na delivery. Mahirap din mag-adjust pero nakakaya ko naman. Hindi naman ganoong kabigat ang trabaho ko dito.

"Where's Lily?" a woman—who's probably same age as Tita Lily— entered our shop and asked me where's the shop owner.

I lift up my chin to face her. I'm currently trying the boxes of the cookies I have to deliver. "Nasa loob ho,"
Halos kasing-edad din siya ni Tita Lily.

"Can I come in?" she asked politely. I just nodded in respond. Ngumiti siya sa akin at pumasok sa loob. Pinayangan ko na rin siyang pumasok mukhang kilala niya naman si Tita Lily. Hindi naman siguro siya masamang tao.

Ilang minuto lang ang lumipas lumabas siya kasama si Tita Lily. Lumapit ang dalawa sa akin at ngumiti. Base on their expression, mukhang may kailangan sila sa akin.

"Robis you're an architecture student right?" Tita Lily asked. I knew it. Ano naman kayang sasabihin nila? Wala naman akong maisip. Ngayon ko lang naman nakita ang babae.

"Yes po,"

"This is Josie, my friend. She's looking for an architecture student who can tutor her niece," she explained. Tahimik lang ako ng nakikinig sa susunod na sasabihin nila.

"Hi Robis, nice to meet you, I'm Josie," the woman smiled at me and extended her hand for a handshake. Tinanggap ko naman iyon.

"Maupo muna kayong dalawa," alok ni Tita Lily. I'm currently moping the floor. Tapos ko na itali ang mga boxes ng cookies at wala naman akong magawa kaya nag-mop muna ako. Wala pa rin namang customer. "Kukuha lang ako ng maiinom n'yo sa loob," paalam niya pa bago tumalikod sa amin. Ngumiti naman ang babae pagkatapos ay inaya akong mauoo. Itinabi ko muna ang mop bago sumunod sa kanya.

"Kailangan ko kasi ng tutor para sa pamangkin ko. Transfer siya dito, d'yan sa Gen. Luna University. Siguro nahihirapan pa siyang mag-adjust kaya medyo mababa ang grades niya." She paused to breath. "So, I've decided na bigyan siya ng tutor. I know it sounds ridiculous since college na nga siya but if that's the only way para tumaas ang grade niya, why not 'di ba?"

So, she wants me to tutor her niece? A college student... really? Sino ang college na kailagan pa ng tutor? Ngayon ko lang narinig 'to. But as she said her niece is going through adjustment. Transfer naman kasi but still it's not a excuse para bumaba ang grades. Baka nagbubulakbol lang?

I forced myself to smile as I acted to act normal. "Pero Ma'am, may trabaho ho kasi ako dito sa shop and varsity player din po ako."

"I know nasabi naman ni Lily. But I really need your help. Wala naman kaming ibang kakilala dito," she look so worried. I wondered kung gaano kababa ang grades ng pamangkin niya. "Hindi naman buong school year eh, maybe a month or two will do. Gusto ko lang talagang may matutunan naman 'yong pamangkin ko," paliwanag niya sa akin.

Lumabas naman si Tita Lily dala ang tray na may lamang dalawang ang baso ng orange juice. Nilapag niya iyon sa  mesa at naupo sa tabi ng babae.

"Please Robis?" patuloy pa ng babae.

I don't know but I don't have a heart to turn down her request. Medyo mahirap sa schedule ko 'yon since may part time job na nga ako. "Ahm anong year na po ba siya?"

"Freshman," nakangiti pa ring sagot ng babae.

"Ahm everyday po ba?"

"Sana, para mas marami siyang matutuhan but I guess hindi naman kaya ng schedule mo at niya 'yon so, every Sunday na lang,"

Every Sunday, off  ko naman dito sa shop every sunday at wala ring pasok sa school. Wala ring practice sa basketball. But the big problem is...I'm socially awkward. Hindi ko alam kung kaya kong sa isang tao, mag-tutor pa? Meron pa namang makukulit na estudyante. Babae pa! Siguradong puro kaartehan lang 'yon.

Nahalata naman ng babae na hindi ako makasagot kaya magsalita na siya. "Here's my calling card, in case you change your mind you can contact me," she went on at inabot sa akin ang card.

"No Ma'am, I guess pwede namang isingit sa schedule ko." I answered after awhile

"Really?" her eyes widened in surprise

"Yes po,"

Nagkatinginan ang dalawang babae at sabay na ngumiti. Hinawakan ni Tita Lily ang kamay ko, "Thank you talaga Robis, alam mo kinukulit ako nitong si Josie na pakiusapan ka."

"Wala ho 'yon,"

"Every Sunday lang naman. Mabait naman 'yong pamangkin ko siguradong magkakasundo kayo."

"Ganoon po ba?"

"Yes, d'yan lang sa tapat ang bahay namin. So, can you start this coming Sunday?"

"Yes po,"

"About sa salary, maybe 2 thousand five hundred per session?"

2 thousand five hundred per session? Malaking tulong 'yon para sa akin. Hapit na kung hapit pero kailangan ko talagang kumayod ngayon. Sana lang makasundo ko 'yong pamangkin niya.

"Sige po, ahm anong oras po ba?"

"Sa umaga sana, mga seven or eight?"

"Ilang oras nga po pala?"

"Two hours will do."

"Sige po,"

"Thank you very much iho. So, I'll expect your this coming Sunday?"

I just nodded in respond.

How I wish everything will be fine. Or maybe it will just another headache?

🏀🏀🏀