League of Life

Game 26: How to keep a Secret?

JOEY
Pagkatapos ng game pumasok na kami sa locker room. Agad-agad namang naghubad ng damit ang mga kasama ko. They're all look tired and exhausted.

I bowed my head to block their exposed body from my sight. Until now, hindi pa rin ako sanay na makita sila na naghuhubad sa harap ko. Pero hindi ako dapat magpahalata. Buti nga walang tuluyang naghuhubad sa harap ko, hanggang boxer lang naman.

Kapag maliligo sila pumapasok sila sa cubicle. Paglabas nila nakabihis na pati damit o 'yong iba naman naka-boxer pa din pag labas pagkatapos sa harap ng locker nila sila magdadamit.

"Naghihihayang ka na naman?" I shook my head. Bakit ang kontrabida sa akin ng utak ko?

Buti na lang talaga may cubicle sa loob ng locker room. Blessing on disguise on my part dahil kung wala huli ako kaagad.

I was about to enter the cubicle when I felt someone was eyeing me. I look around and saw Kobi staring at me. I just ignored him at pumasok na sa loob ng cubicle. Mabilis naman akong natapos at lumabas din agad.

"Joey, tapos ka na ba?" tanong ni Frey. Nakasabit na twalya sa balikat niya at halatang naghahanda na mag-shower.

"Ah yes Captain," good thing I managed not to stutter. Nahihiya ako sa kanya. I know that I blushed when he help me to stand up. Hindi lang ako sigurado kung nakita niya 'yon. Sana lang hindi. Baka kung ano pang isipin niya. We don't want him to feel uncomfortable with me and me to him vice versa. Crush ko lang naman siya, hindi na lalampas doon.

"Maliligo kasi ako," aniya at ngumiti pa sa akin bago pumasok sa cubicle na binakante ko. Tumango lang ako.

I pack my things on my bag. 'Yong iba iniwan ko lang sa locker. Bagong laba pa naman ang rubber shoes ko. Malinis pa naman.

Mayamaya ay nagulat na lang ako nang lumabas si Frey, he headed to Kobi's direction and throw punches on Kobi's shoulder. Natatawang umiiwas na lang si Kobi sa mga suntok niya. Ano kayang nangyari?

"Malilintikan ka talaga sa'kin pag inulit mo 'yon!" sigaw ni Frey. His face is getting red form anger. On the other hand, Kobi has a wide smile on his face. Parang tuwang-tuwa pa siya kahit suntukin siya ni Frey.

We're all just looking to them, clueless on what they're talking about.

"Nasaan 'yong hikaw ko?" sagot naman ni Kobi at nilahad ang kamay sa harap ni Frey

Pabalibag na binigay naman ni Frey ang hinihingi niya. Tumawa naman ulit si Kobi. "Ano namang kasama kung nakita ko 'yan, eh pare-parehas naman tayong lalaki dito?" tumingin siya sa akin. "'Di ba Joey pare-parehas lang naman tayo lalaki dito?"

I gulped and widened my eyes. Nakalahalata na kaya siya? Parang nagpaparinig eh! Or I'm just being paranoid. Ganito siguro talaga pag may tinatago laging kabado. My heart beats so fast mahahalata ako nito eh!

"Hey Joey, you're absentminded ha?" Lumapit siya sa akin at inakbayan ako. Napaatras ako sa bigla ang palapit niya. "Hindi ba wala namang malisya kung magkasilipan tayo pareho lang naman tayo lalaki?" patuloy niya pa. He's looking straight in my eyes. I gulp many times as I try to calm down.

"Ah... Oo naman! Wala namang malisya 'yon!" I answered as soon as I get back to my senses. Mahirap nang makahalata siya sa akin. Dapat akong mag-ingat kay Kobi mula sa ngayon.

"Oh 'di ba Frey si Joey na nagsabi!" I feel a sigh of relief when he break our eye contact.

"Tsk!" Frey just chuckled and turn his back on us. Humarap siya sa locker niya at nagsimulang magbihis.

I tapped Kobi's hand on my shoulder. Feeling close na masyado. Kobi look at me weirdly. "Oh...'wag mong sabihin may malisya 'yang pag-akbay ko sa'yo?" Kobi keep insisting the topic.

Is he really talking about Frey? O ako talaga ang pinatatamaan niya? Nakakahalata na ba talaga siya? Alam niya na ba?

"Hindi ah! Mabigat lang 'yong kamay mo!" palusot ko. I wish he would buy it.

Kobi smiled. "S'yempre macho 'to noh!" he proudly said showing his biceps. Pagkatapos ay tumalikod na rin siya sa akin at inayos ang duffle bag niya.

Napansin ko naman nakatingin din si Stephen sa akin. Hindi kaya pati siya ay nakakahalata na rin?

Ngumiti lang ako sa kanya at ngumiti naman siya pabalik. Buti naman hindi nagtanong. Hindi ko na alam kung anong isa sagot ko sa kanya.

Hindi pa nila pwedeng malaman ang lihim ko. N'ong una, sarili ko lang ang inaalala ko, eh ngayon, paano kung pati ang buong team madamay dahil sa akin?

Once that my secret was exposed...siguradong maaapektuhan ang records namin sa CUAAP. I can't let that happen.

I should be careful next time.

•••
"Hey Joey wat'cha thinking? " Kimberly snapped her finger in front of my face to get my attention. Tapos na ang klase at nakauwi na kami.

"Siguro iniisip mo si Kobi no? Did he dumped you? Sabi ko naman sa'yo ako ang gusto n'on!" Kimberly giggled. Kung ano namang inis ko kay Kobi, kabaliktaran naman siya. Mahilig talaga sa pogi.

Yes, iniisip ko si Kobi, pero hindi dahil gusto ko siya kundi dahil mukhang naghihinala na siya sa akin. Nag-aalala na ako.

"Kasi Kimberly si Kobi---"

Kimberly cut me off and move closer to my direction. "Okay lang 'yan kung hindi ka niya gusto---" Binatukan ko siya bago pa man matuloy ang walang kwentang sasabihin niya.

"Hindi 'yon!" sigaw ko. I give her a warning look. As my stare didn't waver, she realized I was serious. "Si Kobi kasi Kim, nanghihinala na siya sa akin!" I widened my eyes as I said that. I also bit my lower lip while waiting for her answer. Kinakabahan talaga ako.

"Ano?" realization dawning her face. Hindi na niya magawang mang-asar ngayon.

"Oo Kim, mukhang alam na niyang may tinatago ako. Kimberly... help me! Anong gagawi ko? Hindi niya pwedeng malaman na babae ako," I started to get panic when realization hit me. Kanina noong nasa locker room pa ako hindi ko pa masyadong naiisip 'yon. Pero ngayon nag-aalala na ako. Paano nga kaya kung alam na niya? Paano ako makakalusot?

"Eh bakit kasi siya nakahalata? What exactly did you do? Or baka may nasabi ka?"

I thought about what I had done or said. And the most possible answer...maybe he notices my strange actions. Tulad pag magbibihis ako. I had to enter the cubicle while they were undressing outside at the same time. They will only enter the cubicle if they have to take a shower. Kobi must have noticed that I don't take a shower, but every time I get dressed, I enter the cubicle.

"Siguro napansin niya na hindi ako naghuhubad sa harap nila," sagot ko sa tanong ni Kim. Iyon lang ang nakikita kong dahilan.

"'Yon lang pala eh, may paraan naman d'yan," hindi nababahalang tanong niya. Nagkaroon ako ngbpag-asa sa sagot niya.

"Ano?" tanong ko na napalabi. Tahimik akong nakinig sa susunod na sasabihin niya. Gagawin ko talaga lahat para lang 'wag ako mahuli. Pero nagulat ako sa sunod na sinabi nibKim.

"Edi...maghubad ka nang nakatalikod sa kanila!"

"Ayoko nga! Kahit nakatalikod baka masilipan pa rin ako?" that's not a good idea. I can't imagine I'm doing that. Hindi ako maghuhubad with a guy presence kahit pa sabihing nakatalikod sa kanila.

"Magsuot ka ng halter bra 'yong sobrang hapit para hindi bumakat yang boobs mo, madali lang naman itago 'yan ang liit lang naman." tumingin pa siya sa harapan ko. Nagawa pang manlait. "Tapos lagyan mo ng tela 'yong t'yan mo para magpantay and last but not the least, cover your body with a skin tone fabric, tapos bilisan mo lang 'yong pabibihis mo para hindi mahalata," mahabang paliwanag ni Kimberly. "Hindi naman sa presence nilang lahat d'on lang sa harap ng naghihinala sa'yo."

Nangunot ang noo ko at pinag-isipan ang sinabi niya. I think that's a better idea.

🏀🏀🏀