the oblivious games (a Dutch Louis Tomlinson fanfic)

(moeilijke) samenwerking

Louis POV.

"Dus, we moeten nu gewoon op zoek gaan naar aanwijzingen die ons lijden naar wie we zijn?" Hoorde ik Jelena verbaasd zeggen. "Ja, ik denk het."

En toen ik die woorden gezegd had keken we elkaar nog kort aan en begonnen we te zoeken naar aanwijzingen al snel vonden we een gsm. Hij was vergrendeld dus we konden er niet veel mee doen.

"De gsm is vergrendeld." Zeg ik terwijl je de teleurstelling duidelijk in mijn stem hoord. "Uhm misschien ligt hier een code?" Vroeg Jelena. "Ja, waarschijnlijk. Zoals in een escape room bedoel je?" Vroeg ik aan het meisje. "Ja inderdaad." "Laten we dan maar verder zoeken!" Antwoorde ik blij.

Naill POV.

We keken met z'n vieren geconcentreerd naar het tv scherm. Ik zag bij elk van de jongens een grote glimlach op hun mond komen. En ook ik kon een lach niet onderdrukken. Louis en Jelena waren een topteam, ze wisten nu al wat de bedoeling was. Ruim 12 uur voor de eerste deadline!!

Dakota POV. 

"Hey, ga je nog helpen met die stomme deur of ga je echt dom zitten rondkijken?!' Hoorde ik de irritante stem van het meisje zeggen. Wat een bitch. "Nee, trek je plan er maar mee, ik zoek wel verder naar informatie die nuttig kan zijn!" Riep ik boos terug. Ik zag haar overdreven met haar ogen draaien en ze antwoorde dan bits: "Mij best."

Ik draaide me gefrustreerd om en balde mijn vuisten. Ik ademde rustig in en uit om een woede aanval te voorkomen. Ik besloot rustig verder te zoeken om mijn gedachten te verzetten. Ik vond een foto waar ik opsta met... HAAR?! ... wat? Kennen wij elkaar? Waren we bevriend? Nee ,dat kan toch niet? Ik besloot het haar te laten zien en het te vragen. Misschien wist zij meer?

"Uhm, kennen wij elkaar?" Besloot ik te vragen met de foto naar het meisje gericht. Ze keek naast zich en haar ogen werden groot en ze kwam verbaasd naast me zitten. "Niet dat ik weet, maar als we elkaar kennen zijn we nog dommer dan ik dacht." Antwoorde ze op een grove toen. "Maar ik moet wel toegeven dat het inderdaad beter is om de kamer te doorzoeken naar aanwijzingen."gaf ze met tegenzin toe.

"Oké kijk jij daar dan blijf ik hier kijken." Zei ik blij. "Uhm... Nee."

"Wat?Nee?" hoe durft ze?!

"Ik kijk hier en jij daar punt." Zei ze kortaf. Nog voor ik kon tegenspreken begon ze hier al te zoeken waardoor ik niet anders kon dan de andere kant van de kamer te doorzoeken.

Ik vond een telefoon, maar die bleek vergrendeld te zijn dus liet ik het gewoon op het bed vallen. Ik plofte neer op het bed en ik begon te prutsen met het hoesje van de telefoon. Ik was ten einde raad. Was de deur inbeuken dan toch een beter idee geweest?

Elise POV.

Ik zocht verder bij die stomme foto's en ik vond een kaartje met 2 namen opgeschreven in sierletters.

"Dakota & Elise"

Ik dacht niet dat het belangrijk was dus besloot ik het gewoon terug in de doos te leggen. Het andere meisje heeft een telefoon naast zich liggen. Fijn, dat kon ze niet even zeggen?

"Hey,vind je het niet belangrijk meer om mij te informeren over die telefoon?!" Vroeg ik half roepend. "Nee, alsof jij me iets zou zeggen." Antwoorde ze bot.

Ik moet zeggen dat ze wel een punt had. Ik had namelijk ook niks gezegd over de namen bij de foto's.

Harry POV.

We besloten nog eens te kijken naar Dakota en Elise en zij doen het verschrikkelijk slecht als ik eerlijk mag zijn. Ze verzwijgen alles voor elkaar waardoor ze niet eens doorhebben dat ze op de goede weg zijn.