~ zawgyi ~
ေရွာင္းက်န္႔အခန္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္းကုတင္ေပၚမွာထထိုင္ဖို့လုပ္ေနတဲ့ယြဲ႕ခ်င္းကိုထိုင္လို႔ရေအာင္ထူေပးလိုက္တယ္
"ညီမဘယ္လိုလဲ ေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား"
ယြဲ႕ခ်င္းကဘာမွမေျပာပဲခပ္သာသာေလးေခါင္းညိတ္ျပတယ္
"အင္း ညီမအဆင္ေျပျပီဆိုရင္အဲ့ညကဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာအကို႔ကိုေျပာျပေပးႏိုင္မလား"
ေရွာင္းက်န္႔ေမးၿပီးတာနဲ႔ယြဲ႕ခ်င္းရဲမ်က္လံုးေတြကစ
ၿပီးလႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာတယ္၊
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔မ်က္ဆန္နက္နက္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကပိုၿပီးကေယာက္ကယက္ျဖစ္လာသလို
လက္ေတြကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖိဆုပ္ထားတာေၾကာင့္လက္သည္းေတြကအသားထဲစိုက္ဝင္ၿပီး
ေသြးစတစ္ခ်ိဳ႕ကလက္ေတြမွာေပက်ံကုန္တယ္
ေရွာင္းက်န္႔ဆရာဝန္ကိုလွမ္းေခၚဖို႔ျပင္တုန္း
ဘယ္အခ်ိန္ကဝင္လာမွန္းမသိတဲ့ရိေပၚကယြဲ႕ခ်င္း
ရဲ႕လက္ေတြကိုဆြဲခြာၿပီးလက္တစ္ဖက္ခ်င္းစီကိုသူ႔
ရဲ႕လက္ဖဝါးေတြနဲ႔အုပ္ကိုင္ရင္းသူ႔ရဲ့မ်က္လံုးေတြကို
တည့္တည့္ၾကည့္ေစတယ္။
"ညီမ အကို႔ကိုၾကည့္ ဒီမွာ အကို႔မ်က္လံုးေတြကို
ေသခ်ာၾကည့္စိတ္ကိုၿငိမ္ၿငိမ္ထား အသက္ကိုေျဖး
ေျဖးျခင္းရႈ ဟုတ္ၿပီ"
"အဲ့ဒီညကညီမစီကိုလာတာဘယ္သူလဲ
အကို႔ကိုေျပာျပ"
ယြဲ႕ခ်င္းကမေျပာခ်င္သလိုတစ္ဖက္ကိုမ်က္ႏွာလႊဲ
သြားတယ္
က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့သူကိုဖိအားမေပးခ်င္တာ
ေၾကာင့္ရိေပၚတို႔ေနာက္မွေျဖးေျဖးခ်င္းေမးၾကည့္ဖို႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္
အတန္ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲမ်က္ႏွာလႊဲလ်က္သားနဲ႔ပဲ
ယြဲ့ခ်င္းစီကအသံထြက္လာတယ္
"လိ့ေမ"
ေရွာင္းက်န္႔နဲ႔ရိေပၚတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ၾကည့္လိုက္မိတယ္
"လိ့ေမ....သူ...သူကြၽန္မစီလာခဲ့တာ
ၿပီးေတာ့ ၿပီးေတာ့ကြၽန္မကိုသတ္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္
ကြၽန္မ ကြၽန္မ ေၾကာက္လြန္းလို႔ထြက္ေျပးလာခဲ့
တာ သူနဲ႔အတူရွိေနရတာေပ်ာ္ေပမဲ့ ကြၽန္မကို
ကြၽန္မကိုသတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့သူ႔ပံုစံကတကယ္
ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒါေၾကာင့္
ကြၽန္မထြက္ေျပးလာခဲ့တာ"
