~ zawgyi ~
တျဖည္းျဖည္းျခင္းပြင့္လာတဲ့မ်က္လံုးေတြက
ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားကိုေဝ့ဝိုက္ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္
မွာသူေရာက္ေနတဲ့ေနရာကေဆးရံုျဖစ္ေၾကာင္း
ေရႇာင္းက်န့္သိလိုက္ရသည္။
တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရိေပၚ၊
"ခင္ဗ်ားသတိရၿပီလား ဘယ္လိုလဲ ေနရတာအဆင္ေျပရဲ႕လား "
ခပ္ျဖည္းျဖည္းေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ေတာ့
ရိေပၚကကုတင္ေဘးကခံုမွာဝင္ထိုင္တယ္။
"ခင္ဗ်ားလည္းေနာ္ ရဲတစ္ေယာက္လုပ္ေနၿပီးေတာ့
လူေသေကာင္ျမင္တာနဲေမ့လဲသြားရတယ္လို႔
အရင္ကမျမင္ဖူးဘူးဆိုေတာ့
ဘာလဲ ခင္ဗ်ားရည္းစားမို႔လို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ျဖစ္
သြားရတာလား ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ "
ေရွာင္းက်န္႔ခပ္ေငြ႔ေငြ႔သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုခ်လိုက္ရင္း
"မဟုတ္ပါဘူး ရင္ႏွီးမႈသံေယာဇဥ္လက္က်န္ေလး
ေတြေၾကာင့္စိတ္မေကာင္းတာေတာ့မွန္ေပမဲ့
အခုလိုျဖစ္တာရွင္းအာနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး"
"ကဲ အဲ့တာဆိုေျပာပါဦး အဲ့ဒီမိန္းကေလးနဲ႔မဆိုင္
ဘူးဆိုရင္ ဘာကမ်ားခင္ဗ်ားကိုေမ့လဲေလာက္တဲ့အထိထိတ္လန္႔ေစရတာလဲ"
"အဲ့တာက....ဟို....ကိုယ္အခုေျပာျပဖို႔အဆင္မေျပ
ေသးဘူး ေနာက္မွကိုယ္ရိေပၚကိုေသခ်ာေျပာျပပါ့
မယ္"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔လက္ကေဆးပိုက္ကိုဆြဲျဖဳတ္လိုက္
တဲ့ေရွာင္းက်န္႔ေၾကာင့္
"ခင္ဗ်ားဘာလုပ္တာလဲ ေရွာင္းက်န္႔ ေဆးသြင္းလို႔
မၿပီးေသးဘူးေလ"
မ်က္ေမွာင္အစံုကုတ္ခ်ိဳးေနတဲ့ရိေပၚကေရွာင္းက်န္႔
ကိုအလိုမက်မႈကအထင္းသား
"ဒီေလာက္နဲ႔ကဘာမွမျဖစ္ပါဘူး
ကိုယ္စံုစမ္းစရာေတြရွိေသးတယ္
အခုခ်ိန္မွာကိုယ္အနားယူေနလို႔မရဘူး"
ရိေပၚအေလာတႀကီးထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ေရွာင္းက်န္႔လက္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး
"အဲ့တာကဘယ္ေလာက္ေတာင္အေရးႀကီးေနလို႔လဲ"
ရိေပၚရဲ႕ေမးခြန္းကိုအသက္ဝဝရႈထုတ္လိုက္ရင္း
ျပတ္သားတဲ့အေျဖတစ္ခုကိုျပန္ေပးလိုက္တယ္။
