My Favorite ' taegyu

I'm sure cause of you 🌾

Ben Taehyun. O günden sonra sanki aramıza mesafe girmiş gibiydi. Beomgyu daha da iyiydi. Ciddi bir sorunu yoktu, ağrıları dışında. Birbirimizden uzaklaşmadık. Sadece eskisi gibi değil. Anlarsınız ya...

Şu sıralar sadece bana bakıyordu. O bana baktığı için bende aynı şekilde ona bakıyordum. Arada bir gözünü kaçırdığını da fark ettim. Benden bir başlangıç yapmamı veya ilk adımı atmamı bekliyor olabilir miydi? Öyle olabilirdi... Peki benim bunu yapmaya cesaretim var mı? Bu tartışılacak bir şey...

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

"İlaçlarını aldın değil mi?"

"Hayır."

"Ama burada ki sıralama doğru. Dün fazla almadın yani bugün ilaçlarını almış oluyors-

"Hayır almadım. Alamadım."

Gözlerimi ona diktim. O da aynı şekilde bana bakıyordu. İşte gene o bakışma.

"Ne demek istiyorsun?"

"O gün hastanede olanlar... Neden görmezden geliyorsun?"

"(İç çekerek) Bak sana karşı duygularım olduğundan tam emin değilim ve biraz zamana ihtiyacımız var. Ayrıca ailelerimiz ne diyecek? Bak... Bu çok fazla düşünce gerektiren bir mevzu bu yüzde-"

"Bunu bir mevzu olarak mı görüyorsun? Seni sevdiğimi açıkladım ama sen buna mevzu gözüyle baktın. Dostum.. buna aşk demekten kaçınma. Sana istediğin kadar zaman veririm. Sadece emin ol ben çünkü ben eminim."

Ayaklandı..

"Hava alacağım. Ve lütfen aramızda mesafe olmasın. Sen de emin olana kadar arkadaşça davranacağım. "

Yine hoşuma giden o gülüşünü bana sundu. Ben ise kafam karışık bir şekilde dona kalmıştım. Haklıydı. Zaman vermekte de haklıydı. Aslında... O çoğu şeyde haklı. Ben emin olana kadar bana arkadaşça yaklaşacak... Onu ne kadar zor durumda bıraktığımın farkındayım. Merak etme Beomgyu. Vereceğim karar ne olursa olsun seni bırakmayacağım..

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆