aşk üzerine • areshun

bir tutam çiçek, gün batımı ve gözlerin.

aren, shun'a her hafta bir mektup gönderir.

[♡]

sevdiğim, bir tanem kaidou shun'uma;

bugün, yeni taşındığımı duyan bir sürü insan evime ziyarete ve benimle tanışmaya geldi. saatlerce yere oturarak yeni komşularımla sohbet ettik, yemek getirdiler karnımızı doyurduk ve garip bir şekilde çok sevildim, garipsenmedim. sevilen biri olmayacağımı düşünen beni, yeni komşularım garipsemeyerek şaşırttı. eve daha eşyalar bile yerleştirilmemişken, daha eve yeni adımımı atmışken ziyaretçilerimin olması... mutlu hissettiriyor? evet, bunu söylediğimi pek duymadın ağzımdan, ama, mutlu ve huzurlu hissediyorum shun. burası samimiyet cenneti gibi; insanları çok sıcak ve samimi. gülümsemeleri bile huzurun can bulmuş hâli.

sen neler yapıyorsun ben gittiğimden beri? beni özledin mi? ben seni çok özledim shun'um, daha bir hafta geçmesine rağmen çok özledim. kimse senin yerini dolduramıyor burada... bir akşam yanına gelsem de görüşsek mi? gözlerine baksam saatlerce; gün batımının asla gerçekleşmediği o gözlere, gece olsam ya? daha taşınmamın ardından bir hafta bile geçmedi ama sensizlik beni şimdiden yıprattı. ne kadar da garip, değil mi?

buraya yeni taşındığım için yaşadığım şeyler, evime gelen komşularımla ettiğim sohbetlerle sınırlı. oralar nasıl? şimdiden özledim mahalledeki çocukların bağıra bağıra oyun oynayan seslerini, camdan karşılıklı bakıştığımız o günleri...

seni gerçekten çok özledim bal çiçeğim, buluşalım dediğin ân yanına geleceğim.

seni çok seven, seni çokça özleyen; aren.

-not: gerçekten de ne kadar kısa konuşmuşum öyle?! neyse, hele bir alışayım buraya, uzun uzun yazacağım sana.-

[ ▪ ]

merhaba bay aren,

gerçekten de uzun zaman geçmiş gibi geliyor taşınmanızın ardından. itiraf etmeliyim ki, ben de sizi çok özledim. burada olan pek bir şey yok aslında, her zaman olan şeyler. siz gittiğinizden beri değişen tek şey, camdan karşılıklı bakıştığım birinin olmaması. ah, ne kadar da özlüyorum o günleri...

buluşmayı her ne kadar istesem de, biz buluşamayız aren, elâlem ne der sonra! bir kere bizi yan yana görsünler, dinen tüm dedikodular dirilir yeniden! bilmiyor musun insanları, hepsi aynı... özleme, aşka saygıları yok.

ve lütfen, bu tarz iltifatlara gerek yok.

yazacağınız yeni mektubun daha uzun olmasını beklemekteyim, kendinizi daha derin tanıtabilirsiniz mesela? bana o çevreyi, bana gösteriyormuş gibi anlatabilirsiniz, merak etmiyorum değil.

sizi özleyen, shun

-not: maalesef ben de yazacak bir şey bulamadım. affınıza sığınırım.-

[♡]

merhabalarrr
yeni bir areshun ile karşınızdayım
13 bölümlük, içinde biraz ooc barındıran bir hikaye olacak
fyodor dostoyevski'nin insancıklar adlı kitabından esinlendim, harika bir kitaptır kesinlikle okumanızı tavsiye ederim
her neyseee
şimdiden hepinize iyi okumalar
kendinize iyi bakın ve maskenizi takın!!