aşk üzerine • areshun

kalbimi ısıtan o ev, bulutsuz gökyüzü ve sen.

"gerçekten de senin bana yaptığın iyiliklerin bedelini ödeyemem..." oğlanın tamamen hislerden uzak olan ayaklarına kapandı. "lütfen yaptığım bu terbiyesizlikten dolayı affet fakat ben senin aşkına tutulmuş, tanrı'nın acınası bir kuluyum.
o gün yapmamam gerekenleri yaptığımın farkındayım fakat inan sen olmadığında ben mantıklı kararlar veremiyorum.
sen yokken ben, ben olamıyorum."

ayaklarına kapanmış olan adamın çenesinden tuttu ve yüzüne bakmasını sağladı. âşık olduğu ve hasretini çektiği o gözlere mutlulukla bakarken tavrından ödün vermedi. her zaman o mu onunla uğraşacaktı? "ne kadar özür dileseniz de nâfile, yaptığınız büyük bir hataydı ve bilirsiniz ki ben sizi bir süre düşünmeye, konuşmamaya davet etmiştim.
yine dediklerime karşı çıktınız, yani beni umursamadınız."

aren dudaklarını büzdü, birkaç kez bir şey söyleyecek gibi oldu. "ama... ama shun'um, ben seni çok özledim...
inan sana olan özlemimi giderebilecek bir zaman yok. sonsuzluk bile bana az gelir.
bir süre duraklatalım bu süreci, olmaz mı?"
ayaklandı ve mavi saçlının çenesinden tutup burun buruna geldi.
"seni çok özledim..."

gülümsedi ve onu tutan sıcak elleri tuttu. "ben de seni... hoş geldin bir tanem."