Wiersze Muflona Karmazynowego Muflona

Odmienny los

Przychodzi nadziei kres,
Gdy noc w pełni sił jest.

Porzucam port by dalej w świat iść,
lecz przeszłości nie jestem wstanie się wyzbyć...

Kalipso, o Kalipso! Co żeglarskie me drogi wikłasz!
Wyzwoliłem cię z okowów, więc puść mnie w mój,
Rejs samobójczy ku sromotnej porażki,
 w mym samotnym utopijnym śnie.

Com żem Ci uczynił, że znów serce mi kradniesz,
gdy jutrzenki blask się śni, w czarnej godzinie snu padłego.

Czego nie pojmujesz by uspokoić swój duch,
Co mąci ci ktoś, przewrotny ktoś.
Kto czaru miłości,
Nie pojął nigdy moc.