Wiersze Muflona Karmazynowego Muflona

Wachta

Stary świt odejdzie w cień,
Gdy mrok w sercu pogrzebie.
I rozbłyśnie blask nowych dni,
Gdy nad nami zakwitną białe kwiaty.

Wciąż nadzieja w sercu się tli, 
Że powrócą te cudne dni.
I złoże swą tarcze oraz halabardę, 
Gdy ponad nami zakwitną znów te wonne kwiaty.

Zejdę w mrok doliny, nawet samotnie
Odkopię to co przed światem, ten cudny ukryty skarb,
Który samoistnie od światła blasku odwrócił się.
I z trudem wyniosę go znów na świat, by jego blask umilał czas.

Przyjdzie czas, przyjdzie dzień,
Gdy moja wachta skończy się.
I będą to radosne dni,
Gdy znów rozkwitną zapomniane białe kwiaty.