aynı günler hep. dört duvarla yine saklı kaldık, evet, haklısın, taegi

,

bugün günlerden pazar.

pazar günleri tatilde olan babaları getirir aklıma. ailecek yapılan o güzel piknikleri. 

elbette bu günler bunlardan ibaret değildir ama çocukken oyun oynamak için gittiğim alt komşumuzu birçok kez bulamayışımdan bunlar geliyor aklıma işte. 

çocukluk işte demek isterdim ama büyüyünce dahi geçmedi.

hala kıskancım bu günlerde.

kim bilir, belki de büyüyememişliğimdendir hala.

hem zaten kim büyütebilir ki, o zamanlar ağlamayı öğrenememiş kırık taraflarını.

ama min yoongi sen, sen bu günlerde büyümeyi başarmış gibisin.

gözyaşlarından anlıyorum, öğrenmişsin ağlamayı.

kızamıyorum ama sana. büyüdün diye nasıl kızarım ki?

üzgünüm sadece, bana öğretmeni isteyemeyecek kadar korkak olduğum için.

o zaman belki insanları kıskanmama gerek kalmazdı.