Keşke seni tanımasaydım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama tanıyorum.
UYARILAR
Depresyon / anksiyete / travma sonrası stres bozukluğu/ olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar.
Cillian.
Cillian.
Cillian.
Sürekli aynı ses, hep aynı; ses tonu, uzunluğu, vurgusu. Asla değişmiyor. Bu beni deli ediyor.
Odaya birinin girdiğini duydum ama umursamadım. Umursayamazdım. Geceleri uyku uyutmayan bu Ses beynimdeyken hiçbir şey yapamazdım.
Cillian, bak, kim geldi.
Şaşkınlıktan yerimde sallanmayı bıraktım. İlk kez adımdan başka bir şey söylemişti, ilk kez normal bir şey düşünmüş gibiydim. Nefes alamadım.
Cillian, dedi yine, hayal görmediğimi vurgularcasına, bak.
İstemsizce dönüp, giren kişiye baktım. Ayaklarında siyah, ince bantlı topuklu ayakkabılar vardı, rahat elbisesi ve doktor önlüğü buraya hiç uygun değildi. Fazla düzgündü. Yeni doktorun burada ne işi vardı?
"Bay Murphy," dedi beni görünce hafif bir gülümsemeyle. Beynim tamamen sessizdi. "Merhaba. Ben yeni doktorunuz Kate Frane."
Hafifçe başımı salladım ve gözlerimi ondan çekmek istedim ama yapamadım. Sürekli ona bakmak istiyordum. Sanki odada her şey karanlıktı ve tek aydınlık ondan yayılıyordu. Evrene tek başına yetebilecek bir güneş gibiydi. İçimdeki sesi bile susturabilmişti.
"Bugün nasılsınız?" Diye devam etti ona bakmaya devam ettiğimi fark ettiğinde. Doğal sarı saçları ve kahve gözleriyle adeta tatlı olmak için yaratılmıştı. En son ne zaman normal bir şey düşündüğümü ya da incelediğimi bilmeyen beynim şok içindeydi, hafif bir ağrı girmişti başıma ani gelen aktivite eseri.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Empty Bodies
Fanfictie"Vücutlarınız boş. Gözleriniz, kalbiniz, beyniniz..." Çeşitli one-shotlar.
