Utangaç

7. bölüm

Okul çıkışı geldiğinde çantamı toplayıp okuldan çıktım. Bir az ötede Kurtarıcım'ı gördüğümde hızla yanına yaklaşıp omzuna dokundum. İrkilerek arkasını döndü.

HW: Özür dilerim... Korkutmak istememiştim.. galiba aynı apartmanda oturuyoruz. Birlikte gidelim mi, diye soracaktım...

Gözlerini olabildiğince açtı ve koşarak uzaklaştı. Derin nefes verip üzgünce arkasından baktım.

Bugün bir kaç kez konuşmaya çalışam da konuşmamıştı. Hatta sırasından kalktığını bile görmemiştim. Sürekli ya sıraya, ya da dışarı bakıyordu. Fazla sessizdi.

Peki ya diğerleri? Ona bakışları çok garip değil miydi?

Düşüncelerimden ayrılmak için başımı iki yana sallayıp eve gittim.