O gece sabaha kadar Barış ile konuşmuştuk ertesi gün sınavım olmasına rağmen onunla konuşmaya devam etmiştim o anlarda nedenini anlamadığım bir şekilde bana iyi geliyordu sesi, gülüşü, bana olan ilgisi ve daha bir sürü şey. Onunla konuşurken beni bekleyen sıkıntınınsa farkında değildim. Sabah oldu ben okula gittim sınav için ve Barış bana “yanına erkek oturmasın” dedi bense ona “sınavda zaten herkes tek oturuyor” dedim. Sınavdan çıkınca telefonumu açtım Barış bana mesaj atmıştı. “Biliyorum sınavdasın kolay gelsin bol şans inşallah güzel geçmiştir” yazıyordu ilk mesajda buraya kadar her şey normal giderken kalbimi ağrıtan mesajı yeni görmüştüm. “Kardeşim sınavdan çıkınca beni arar mısın?” aynen böyle yazıyordu ne yani gece boyu benimle ilgilenen yüzümü güldürmeye çalışan adam bana kardeşim mi demişti acaba ben mi onu yanlış anlamıştım tüm bunların cevabını öğrenmek için hemen onu aradım. Defne benim sabaha kadar Barış ile konuşmamı dinlemiş ve rahatsız olmuş ve Barış'a kızıp bana fazla yakın olmamasını söylemiş. Barış ise bana “ablamın yanında konuşurken dikkat edelim kardeşim diyerek konuşalım” demişti bende kabul etmiştim. Ama ona her kardeşim dediğimde canımın yanacağını daha o zaman hissetmiştim. Birbirimize şiirler yazıp güzel sözler söylüyorduk ama daha aramızda bir şey olduğu yoktu. O bana karışıyor, kızıyor, kıskanıyordu benimse hoşuma gidiyordu. Sonra bir gün şu an sebebini hatırlamadığım bir şey yüzünden tartıştık ve bana “seni seviyorum kızım oldu mu?” dedi. Allah'ım çok mutluyum beni yani beni seviyor daha hiç yakından görmediği beni ve etrafındaki onca kız dururken ben yani. Tabi biz Defne yüzünden hep gizli saklı konuştuk ben mesajlarımızı sildim sadece KARDEŞİM dediğimiz mesajlar duruyordu. Defne bana “Barış senin akşam Muhammed için ağlayıp sabah onunla gülebileceğin bir insan değil” demişti. Bende sadece arkadaşız demekle yetinmiştim. Sonra bir gün Defne ile okulun yemekhanesinde yemek yerken bana bir mesaj geldi bende Barış attı sanarak “ablanla yemek yiyoruz aparta geçince sana yazarım” dedim ve “tamam” cevabı ile karşılaştım. Aparta geçince mesaj attım ve aradı. Açtım konuştum ve hala Barış sanıyordum ki dediğim bir şeye gülümseyince Barış değil de Muhammed olduğunu anladım ne yani numarayı tanımadım sesi tanımadım sadece gülme sesi mi evet öyle oldu ve “sen beni ne yüzle arıyorsun” diyerek kapatmak istedim o ise bana “Nisa düşman değiliz” dedi. Sinirlendim ve ağlamaya başladım. Defne odama gelip nolduğunu sordu geçiştirdim çünkü Muhammed'i Barış sandım diyemezdim. Sonra Barış aradı olayı anlattım “sana ihanet etmek istemediğim için sana söyledim” dedim. O ise “asıl anlatmasaydın bana ihanet ederdin” dedi. Ve Muhammed'in numarasını istedi bende vermedim ve sinirlendi bana. Evde yalnızdım ve birazcık tartışmadan sonra olayı tatlıya bağlamıştık. Günler günleri kovaladı ve eve gitme günü gelip çatmıştı. Daha önce bahsettim mi bilmiyorum ama Defne de bize gelecekti. Tabi Barış ile konuşuyoruz diye bir küs bir barışık olarak geçmişti günler. Annemler geldi ve bizi aldılar tabi hal böyleyken Barış'a doğru düzgün zaman ayıramadığım için bana kırıldı.
Veee ikinci bölüm 🤗💕
