3 years later..
“Wag ka na magtampo saken, Pam. Lagi naman kitang binibisita ah!” pangangausap ni Pat sa lapida ng kapatid.
“Pano mo nasabing nagtatampo sya sayo?” tanong ni Harry habang nakaakbay kay Pat.
“Walalang. Tatlong araw kasi akong hindi nakadalaw sa kanya e.”
“Sobrang effort mo kaya sa kanya. Siguradoko, thankful yun sayo.”
“May tiwala naman ako dyan kay Pam. Sana hindi nalang sya namatay.”
“Tatlong taon naang nakalipas nung namatay sya pero hanggang ngayon sinisisi mo parin sarili mo?”
“Hindi ko kasi sya naligtas mula sa mga bala ni Nathan.”
“Pero ang mahalaga, patay na ULIT si Nathan. At sigurado akong hinding hindi na sya mabubuhay.”
“Natatakot talaga ako kapag naririnig ko ang pangalanna yan. Hahaha!”
Tumingin si Pat sa puntod ni Pam. “Pam, una na ko. Bibisitahin nalang kita ulit bukas, ha. Wag na magtampo cyst.”
•••••
“Teka, nag-tanghalian ka na ba?” tanongni Harry.
“Hindi pa. Inuna ko si Pam kasi baka nagtatampo na talaga sya saken.”
“Kain tayo sa labas, treat ko.”
“Pero kasama dapat natin si H.”
“A-ano?! Baket?”
“Baket? Bawal?”
“Pano magiging date yun?” bulong ni Harry sa sarili.
“Bat di mo sinabing gusto mo makipag-date? Hahaha! Kala ko lunch lang talaga!”
“B-baket? Papayag ka ba kung sasabihin kong date?”
