Tom Riddle||texting

thirty eight

2 hafta sonra

Cynthia yatağında sessizce yatıyordu. Son 2 hafta onu çok yormuştu. Annesi bir anda ortadan kaybolmuştu. Tom ise ona bebek hakkında bir şey dememişti. Sadece onu Dumbledore'a bir şey söylememesi için tembihlemişti. 2 hafta içinde pek bir şey konuşmamıştılar. Cynthia telefonunu eline aldı. Tom'a mesaj atmak istiyordu fakat ikilemdeydi. Bundan sonra ne olacaktı ki? İkisi de çok küçüktü bebek sahibi olabilmek için. Keşke normal bir kız olsaydı, başka dertleri olsaydı. Dünyada genç yaşta hamile kalan çok kız vardı. Ama o farklıydı. 

Farklı... 

Farklı...

Bu kelime kulaklarında yankılandı. Garip bir dejavu hissi veriyordu insana bu kelime.Düşündü, ataları onun için kendilerini feda etmiştiler.  Ya da rahminde olan bebek için,nedeni farketmez. 

Yeni bir düzen kurmaya çalışmıştılar. Ve kurmuştular da.Belki de annesi düşündüğü kadar suçlu değildi. Belki de o da yapılması gerekeni yapıyordu.Her kes gibi. 

Düşüncelerinde boğulurken telefoundan gelen bildirim sesiyle irkildi.

Tommy:Konuşmamız lazım.

Tommy:Annen yalan söylüyor ola bilir. Hiç bir kitapta bebek hakkında bir kehanet bulmadım.

Betts: Belki de bulmaman gerekiyordu. 

Tommy: Bu ne demek şimdi?

Betts:Her şey bizim birlikte olmamız için tasarlanmıştı. Tüm olaylar. Ne kadar ararsak arayalım bir şey bulamayacağız. 

Tommy: Gerçekten çok aptalsın. Yine her şeyi bana olan aşkına bağladın.

Tommy: Koskoca kehanetten söz ediyoruz ama senin tek takıldığın bunlar.

Tommy: Sana yüz verdiğime inanamıyorum.

Betts: Bari ben hamileyken beni azarlama.

Tommy: O ZAMAN DAHA MANTIKLI OLMAYA ÇALIŞ!

Betts:Zamana ihtiyacım var. 

Betts: Her şeyi çözeceğim, söz veriyorum.

Tommy: Umarım bunu yüzüne gözüne bulaştırmazsın.