pieces of the memories | hinny

04| kaç kişi ilk arkadaşıyla yeniden tanışabilir ki?

Titredi.

Belki de yüzünü yalayıp geçen, saçlarının daha da karışmasına neden olan poyrazın da etkisi vardı kim bilir?

Ya da soğuk ve sert esen rüzgarı hissedemeyecek kadar yıkılmış olması daha büyük bir etkendir?

Ani bir hareketle geri kalan fotoğrafları dikkatlice, yıpratmadan, zarar vermeden koydu cebine. Sıkı sıkı tuttuğu o beyaz defteri karşısındakinin görebileceği kadar havaya kaldırırken buruk bir tebessüm verdi karşısındakine.

"Hatırladın galiba." dedi sessizce. Derin bir nefes aldı, o kadar korkuyordu ki karşısındakini üzmekten. Günlüğünü aldığı için onu kızdırmaktan...

"Hani, hiç yanından ayırmadığın o defter. Her zaman yanında olmasına rağmen, okursam beni döveceğini söylediğin günlüğün..."

Sessizleşti. "Onu evde masamın bir çekmecesinde buldum. Oraya nasıl geldiğini bilmiyorum." dedi burnunu çekerek.

Durduğu yerde biraz dikleşti. "Sen oraya koydun mu, unuttun mu? Bilmiyorum. Tek bildiğim senden gizli iş yapmak istemediğim. O yüzden şimdi söylüyorum, burada, senin yanında... Okuyacağım. İlk ve son sayfasını burada, yanında okuyacağım."

Birkaç saniyelik bir sessizlik oldu. Sonra bir şey hatırlamış gibi başını kaldırdı.

"Hatta... Hatta şimdi okuyacağım ilk sayfasını."

Dudağını sertçe dişledi. Gözyaşları... Yavaş yavaş iniyordu aşağı, hemen yanından geçen, rüzgarla oradan oraya savrulan son baharın sarı, turuncu yaprakları gibi...

Yutkundu, titredi.

Zangır zangır titredi.

Hıçkırmaktan kesilen nefesi yüzünden öksürmek zorunda kaldı, biraz bekleyerek yıllar öncesine yolculuk yapmak için hazırlandı.

Defteri tuttu, derin bir nefes eşliğinde ilk sayfasını açtı...

3 Eylül 1999...

Bu tarihin gözüne ilişmesiye eli havada dondu kaldı. Ciğerleri nefes almayı, kalbi atmayı unuttu sanki. Donuk yeşil gözleri lacivert dolma kalemle yazılmış tarihin üzerine sabitlendi yalnızca.

Harry James Potter, bu tarihte en yakın arkadaşının kız kardeşiyle el sıkışmıştı.

Ginny'nin lacivert tükenmez kalemi bu tarihte hareket etmişti beyaz defterin beyaz sayfaları üzerinde.

Ama o duygusuz, donuk bakan yeşil gözlerin içi, ilk cümleyi okunmasıyla, merakla doldu.

Kaç kişi ilk arkadaşıyla yeniden tanışabilir ki?

Kaşları çatıldı bu ilk cümle karşısında. Merakla ve sesli bir şekilde yazıyı okumaya başladı...

🍀

3 Eylül 1999

Kaç kişi ilk arkadaşıyla yeniden tanışabilir ki?

Farklı, tuhaf, acayip, saçma. Ben ilk arkadaşımla yeniden tanıştım. Yaklaşık on iki yıl sonra...

Bazen hafızam kuvvetli olduğu için şükrediyorum. Güçlü bir hafıza, kim olursa olsun herkes için büyük bir lütuftur. Hayatımız boyunca yaşadığımız her şeyi, her bir ayrıntısıyla hatırlayabilmek gerçekten çok hoştur.

Ama benim gibileri için çok büyük bir hediyedir.

Ortalama bir hafızaya sahip olanlar yaşanan olayları hatırlar. Önemli şeyler hatıralarındadır. Hatırladıkları tek şey olay ve kişilerdir. Ama o olayın zaman ve mekanını hatırlamak güçlü hafıza sahipleri için çocuk oyuncağıdır.