pieces of the memories | hinny

10| bilmelisiniz ki bazen mutluluğu sadece ince beyaz yalanlar getirebilir.

Bölüm ithafı: laviraven_

🍀

Sonuncusuydu...

En solgunuydu... Umutsuzluk, suskunluk ve korku dolu olanı...

En neşeli gibi görünen ama her yerinden keder akanı...

Hıçkırıklarını yutarak elindeki kağıt parçasını inceledi. En tuhafı buydu, en sarsıcısı, en sonuncusu...

🍀

11 Şubat 2002

Etrafına bakınırken hızla arabadan indi. Telaşlıydı, korkuyordu. Gözleri fıldır fıldır dönerek bir şeyler aradığını belli ediyordu.

Yukarıdan lapa lapa yağan karlar sisli havayı dağıtmak istercesine birbirleriyle yarışarak iniyordu. Ama hızlı yağmıyordu kar. Kar taneleri yavaş ve nazikçe düşüyordu yere. Sis işini zorlaştırsa da umrunda gibi görünmüyordu. Aradığı tek şeyi bulmak için sadece endişeyle seslendi.

"Ginny! Neredesin!?"

Karşılığında zayıf belli belirsiz bir ses geldi kulağına.

"Buradayım, bankta oturuyorum..."

Siyah saçlı oğlan kızın nereyi kast ettiğini anlamıştı. Biraz sağına doğru yöneldi, kızın yanına varmak için birkaç adım daha atması yeterliydi.

Telefonuna durduk yere Ginny'den mesaj gelmesi onu endişelendirmişti. Aslında onu endişelendiren, mesajın ne kadar kısa ve net olduğuydu.

'Okulun karşısındaki ağaçlık alana gel.'

Tek bir duygu zerreciği bile barındırmıyordu.

Duygusuzdu.

Harry'i korkutan buydu. Kız arkadaşı Ginny, gülerdi, ağlardı -ki Harry ağladığını hiç görmemişti-, şaşırırdı, sinirlenirdi, küserdi. Ama duygularından yoksun davranmazdı. Her zaman çilli yüzünde, kahverengi gözlerinde bir duygunun kırıntısı olurdu.

"Hey." dedi Ginny, onu düşüncelerinden çekip çıkararak. Birkaç metre uzağında bir kamelya dururken bir bankta yağan kar altında oturmayı tercih etmişti. Belki de son kere beyaz taneleri hissetmek istemişti.

Burnu ve yanaklarını hafif bir pembelik kaplamıştı. Yüzündeki çiller bundan dolayı iyice ortaya çıkmış, binlerce kum tanesini andırıyordu.

Çok güzeldi...

"Merhaba..." dedi Harry. Sessizleşmekten kendini alamıyordu.

Yaklaşık bir hafta önce hasta olduğunu ve çok zamanının kalmadığını söylemişti Ginny. Nasıl söylemişti bilmiyordu. Şok içinde Ginny'e baktığını hatırlıyordu sadece, kabullenemeyerek yalnızca bir zavallı gibi inkar ettiğini... İkisi de o günü hatırlamak istemiyordu. Yıkıcı bir gündü ikisi için de. Yorucuydu...