"So, kailan ang plano? Kailan tayo aalis?" tanong ni Dave.
Patuloy pa 'rin kami sa ginaganap na reunion. Kailangan maeron kaming pagtitipon sa iisang week. Time para sa isa't-isa. Bonding, kumbaga. Our Friendship was more stronger as the time passed. It was like, We're getting in a Best friends Forever. Our Friendship starts since we were teen. We we're High School. We've meet each other in a different way. I've meet each of them in a different story.
Sina Jerome, Billy at Troy noon ay magkaaway. Nagkakainggitan at nakikipagkompetensya sa isa't-isa. They treat each other as a their Mortal Enemy until we came. We girls. Melanie, Vanessa and I are already best friends since our first year High School. We are close at the things we want, all that we want. We're the same in the favorites, that's why we trust each other and became best friends. I like them because they are true to their words. Kung may mang-away man sa isa't-isa. Susugurin naming tatlo.
We meet the boys with their bad attitude, bad ass, or even worst. They are a playboys, fucker, ditching in a class, smoking, cutting, war freak and so on. We hated them. Nandiri kami sa kanila, hanggang sa kinulit nila kami at ginulo ang masaya at peaceful naming buhay. Tahimik lang kami noon na iniisip ang pag-aaral at kasiyahan. Ang haba ng pangarap namin. Wala kaming pakialam sa kung ano ang nangyayari sa buhay ng iba.
Kahit nga sikat, wala kaming pakialam. Kahit ang nagpapaka-Queen ay hindi namin pinansin. Kung guluhin man nila ang buhay namin at mangialam, siguraduhin lang nila'ng matataob nila kami lalo na ang dalawang si Vanessa at Melanie. Mabait at maamong tingnan si Vanessa pero kung magalit, kung sino nang demonyo. Halata 'din dito kay Melanie ang pagka-war freak dahil sa mukha siyang maldita.
"Hoy!"bumaling ako 'dun sa bumatok sa akin. Si Melanie. Nakatingin silang lahat sa akin.
"What?" naudlot natuloy ang pagki-kwento ko.
"Ang lalim ng iniisip mo. Kahit kami dito, hindi mo man lang napansin. Grabe ka pala'ng matulala, Thei?" -Drixie.
Tumango silang lahat. "Hindi niyo pa ba kilala itong best friend natin? kung sanay lang siya at fashion niya lang ang pagsulat, magiging writer na 'yan." -Melanie.
"Writer?"natatawang tanong ko.
"Oo."sabay batok pa niya sa akin. Hayann.. patunay na maldita talaga siya.
"Kasi, minsan ka lang natutulala kung may bagay kang iniisip o may kinukwento at pinapaintindi ka sa sarili mo.."aniya, sabay irap.
Napangiti ako. Niyakap ko siya.
"Uy, ano 'toh? tsansing na 'to ahh!"reklamo niya kaya natawa na lang ako. Tumingin ako sa kanila. Nanunuod lang pala sila sa amin. Wala akong naramdang hiya kasi kilala naman nila ako.
"Kilala mo talaga ako no.. o, anong say niyo, sa pagiging Observant ng best friend natin? New attitude na naman niya ang nadiscover natin.." sabi ko.
Tumingin silang lahat sa akin. Ngumingiti pa 'rin ako sa sinabi ko. Maya-maya pa ay natawa na silang lahat sa pangunguna ng Walang hiyang si Jerome.
"Ngayon mo lang pala nalaman?"tumatawang tanong niya. Then, I realized it...
"Ikaw kasi, palagi kang preoccupied! Hindi mo na alam ang nadiscover namin..Marami na.."-Vanessa.
"Okay."tumango na lang ako. Tumgil na sila sa pagtawa. Mukha'ng sinermonan ako ah..
Nagpatuloy na kami sa pinag-uusapan. Naligo na 'rin sila, habang ako ay nag-ihaw na lang. Nakalimutan ko kasi'ng maliligo kami kaya hindi na ako nakadala. Sinermonan na naman ako ni Melanie kanina dahil sa hindi ko pagdala ng pangligo. Kung binisita ko lang sana ang GC namin kanina. 2 hours pa naman ang hinintay ko na nandoon sa bahay. Nakalimutan ko pa..
