Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanenin neredeyse küften beter olduğu bir koridorda Jungkook'u görmek umuduyla odasına yürüyordum. Elimdeki deri çantayı fazla sıktığımdan olsa gerek hem ellerim beyaza bürünmüş hemde fazla terlemişti.
Nedeni bilinmez ama fazla geriliyordum. Sonunda odanın önüne geldiğimde benim için bekleyen görevli ve en yakın arkadaşım olan Hoseok benim için kapıyı aralamış ve içeri girmem için geriye doğru çekilmişti. Odaya girdiğim an burnuma gelen kötü kokuyla yüzümü ekşitmiştim.
"Burada ne olmuş böyle?"
Hoseok sesli bir nefes vermiş ve duvarın tam köşesinde oturan Jungkook'un yanına doğru yürümüş giydiği kolsuz gömleğin iplerinden tutarak açmıştı.
"Gece siz hemen gittiğinizde kendine zarar verdi Bay Kim. Sizin yanınızda uysallaşması güzel ama bu sürekli böyle devam edemez değil mi?"
"Sanırım öyle görünüyor."
Hoseok'a odadan çıkabileceğini söylediğimde kapıda bizim için bekleyeceğini söylemişti. Onu onaylarak çantamı Jungkook'un kırmızının en koyu tonuna bulanmış yatağına bırakmıştım. Jungkook'un hemen dibinde bittiğimde onun gibi ben de çömelmiş ve gözlerimi ona dikmiştim.
"Bugün nasılsın bakalım? Bu sefer Jungkook'a soruyorum."
Jungkook dudaklarını büzmüş kaşlarını hafif kaldırarak bana bakıyordu. Şu an üç yaşındaki minik bir çocuktan farksızdı.
"Ben onun kim olduğunu bilmiyorum. Ben kendimin bile kim olduğunu bilmiyorum!"
Bu kişiliğini ilk defa görüyordum. Ellerine bakıyor, sanki farklı bir canlıymış gibi kendini inceliyor ve anlamaya çalışıyordu. Aslında hep saldırgan hallerini gördüğüm için bu haline alışmadığımı şimdiden onaylayabilirdim. Bu yüzden bir elim ile ellerini tutmuş diğer elimlede çenesini kavrayarak bana bakmasını sağlamıştım.
"Adının ne olduğunu hatırlıyor musun?"
"Evet! Evet hatırlıyorum. Benim adım JungSuk ya siz kimsiniz efendim?"
Adını hatırlaması ile ellerini çırpmaya başlamış ve uzun zamandır göremediğim gülümsemesini bana sunmuştu. Bu kişiliği fazla çocuk ruhlu ve duygusaldı şu anlık pek bir sorun yoktu bu yüzden odadan çıkmadan önce saçlarını okşamış ve yatağına uzanmasını, hemşirelerin verdiği ilaçlara karşı saldırgan olmaması gerektiğini söylemiştim.
Öyle olacak ki dediklerimi hemen onaylamış asla karşı çıkmamıştı. Odadan çıktığımda beni bekleyen Hoseok elindeki gömleği Jungkook'a giydirmek için içeriye geçeceği sırada onu durdurmuş bu seferlik giydirmemize gerek olmadığını söylemiştim. İstemeyerekte olsa kabul etsede elindeki gömleği alıp çantama koymuştum.
"Nasıl gidiyor? Bugün nasıldı Taehyung?"
"Aslında şaşıracaksın ama fazla duygusal ve çocuk gibiydi. Umalım ki hep bu halinde kalır yoksa biraz daha SooMin'i görürsek hastanenin bütün deposunu yeniden yenilememiz gerekecek."
"Vay be bunu cidden beklemiyordum. Cidden harikasın Taehyung, Jungkook'u düzeltebilecek tek doktor sensin. Ne kadar doktor gelirse gelsin hiç biri Jungkook'u zapt edemedi."
"Elimden gelenin en iyisini yapacağım hiç şüphen olmasın. Şimdi şu dosyaları imzalayayım sonra birlikte çıkarız olur mu?"
"Bana uyar Bayım."
Hoseok'un bu hallerini fazla beğeniyordum. İş gereği benimle daha otoriter konuşması ve davranması beni güldürsede yinede bozuntuya vermiyordum. Hoseok benim yan komşumdu, pek çok şeyi onunla yapıyor ve yardım alıyordum bu yüzden ona pek çok şeyde borçluydum. Bu hastaneye gelmemi o önermişti, ben pek istekli olmasamda Jungkook'u görünce işler değişmişti tabi.
Bütün dosyaları imzaladığımda en sonda kalan Jungkook'un dosyası ile özgeçmişe gözüm kaymıştı.
Doğum Tarihi : 01.09.1997 Adı : Jungkook Soyad : Jeon
Anne Adı : Bilinmiyor. Baba Adı : Bilinmiyor.
Açıklama : Evinde çıkan yangın sonucu kalıcı travmalar ve geçici astım hastalığı yaşamıştır. Anne ve Babası olay yerinde bulunamamış sadece yangından kalan kıyafet parçaları bulunmuştur.
Okumaya kendimi öyle kaptırmıştım ki bana seslenen Hoseok'u duyamamıştım bile. Dosyanın en arkasında bulunann yangından kalan bir kaç resime bakmak istemiştim lakin buna dahi zamanım yoktu bu yüzden dosyayı kapatıp bütün dosyaları elime alarak hemşireye vermiş ve beni arabada bekleyen Hoseok'un yanına gitmiştim.
Şu an aklımı kurcalayan tek soru Jungkook'un yangın sırasında neden tek olduğuydu.
-Bölüm Sonu-
Henüz diyeceğim pek bir şey yok o yüzden kısa keseceğim.
Kendine iyi bak seni seviyorum okuduğun için teşekkür ederim.
