Reveries In The Rain

𝙲𝚑𝚊𝚙𝚝𝚎𝚛 9

------------

"Nak malapit na kami." si Mama sa kabilang linya.

"Sige Ma, baba nako at doon nalang kayo hihintayin sa gate."

Nagpaalam na siya at pinatay na ang tawag.

I wiped the tears in my eyes and fixed my light make up again. Simula pag uwi ko kanina galing sa coffe shop ay umiyak lang ako nang umiyak. It's my fault. Umasa ako and this is my punishment. I've got no one else to blame but myself.

Ngayon ko lang masasabi sa sarili ko na ang rupok ko. Kahit hindi ko pinahalata sa kanya na nagugustuhan ko ang attention na binigay niya sakin ay masakit pala kung sa kaloob looban mo ay umaasa ka, but I'm determined on what I'm gonna do.

My mind is made up. I need to do this tonight. I need to tell him my feelings. This is the only solution para hindi nako umasa. If he doesn't like me then it's fine, hindi naman ako sa kanya ikakasal so why worry? Atleast i have no regrets.

Kinuha ko na ang sling bag ko nang masiguro nang maayos ko na ang make up ko at hindi halata na umiyak ako maghapon. I'm wearing an off shoulder black dress that fits nicely and reaches until 1 inch below my knee.

Bumaba na ako sa Apartment building, paglabas ko nang gate ay nandun na ang kotse ni Papa kaya sumakay na ako sa backseat. Nagmano ako sa kanilang dalawa bago pinadar ni Papa ang kotse at umalis na sa Apartment building.

"Si Krixia po pala? Hindi ba siya sasama?" Tanong ko nang makaupo nako nang maayos.

"Busy 'yon sa school, may tatapusin pa daw na plates kaya hindi makakadalo." Sagot ni Mama.

"Ang daya, busy din naman ako para sa nalalapit na midterms ah," pagmamaktol ko.

"Ano kabang bata ka, sino ba ang ikakasal sa inyong dalawa ? Diba ikaw ? Kaya ikaw ang kailangan na pumunta doon hindi ang kapatid mo."

Ngumuso nalang ako sa sinabi ni Mama at bumaling kay Papa, "Saan po sila nakatira Pa?" tanong ko kay Papa habang pinaglalaruan ang seatbelt.

"Sa Paxton Subdivision,"

"Wow ganun sila kayaman at sa pinaka exclusive na Subdivision pa talaga sila nakatira." I was a little bit surprised. Just a little.

That subdivision only caters Billionaire's. Lahat nang nakatira doon ay mga mataas na tao dito sa Iloilo at pati narin sa buong pilipinas.

Ngumiti lang si Mama sakin at hindi na nila ako sinagot. Oh right ang insensitive ko naman. Ikakasal ako kay Helios dahil sa yaman nila. Ikakasal ako para sa tulong na gagawin nila sa kompanya namin. It's pure business and I can't associate my feelings with that kaya i need to let this feelings go.

Iniba ko nalang ang topic at tinanong sila kung kamusta sa'min.

The ride took 30 minutes. Nang nasa tapat na kami ng mansion nang mga Guerrero ay hindi ko mapigilan na humanga sa ganda ng Bahay nila.

It looks like an old Spanish Mansion, very meticulous ang bawat desenyo nang Mansion. It has high windows, the walls are colored with White paint and the windows are decorated with Wood. I can also see the roof and and it looks like red waves, it has an abstract design on it that i can't point out.

Tito Atticus was standing near the entrance of their Big Mansion. Lumabas na kami nang kotse at lumapit sa kanya. Nakipag kamay siya kay Papa at ngumiti kay Mama at sa'kin.

Ang bait niya talaga. Ba't parang walang nagmana sa kaniya? Both Helios and Chaos looks rough and sarcastic while their father looks gentle and soft spoken. See the difference ?

"Thank you for coming here in such a short notice."  Malumanay na saad ni Tito Atticus.

"It's fine, mabuti na din 'to at mapag usapan na na'tin ang tungkol sa magiging kasal nila."