My Hero? (Joaquin Lucas Reyes FanFic)

The Past

Joaquins Pov

Naglalakad aq kasama si yaya sa park.. Haaaaaayyyy ang boring naman kalaro ni yaya. Makatakas nga..

Hihihi pinabili ko siya ng ice cream at tumakbo na ako papunta sa  duyan...@_@^ω^

Ganda ng park!!!! Teka lang may magandang girl...

Ang ganda niya...

Ay teka normal ba sa edad ko ang bumilis ang tibok ng puso? Baka may heart failure ako???

I snapback ng makitang malalaglag na si ganda kaya sinalo ko siya pero syempre  hindi ko siya kaya kasi 5 palang ako kaya nadaganan niya ako ang sakit!!!

Ok ka lang ganda?

Tanong ko sa kanya

Hindi ako si ganda ang pangalan ko ay geng. Pakilala niya na medyo bulol haha ang cute...

Mabuti na lang ako ang hero mo kasi niligtas kta.sabi ko sa kanya

Grace!, jusko halika na ditong bata ka papagalitan ako nang mama mo.

Tumingin si Geng sa akin,
Paalam Hero.

Paalam Geng.sagot ko sa kanya na may ngiti sa labi.,

Joaquin?!, naku asan ka na anak?,
Jusko po.parang katulad nang yaya ni Geng itong si yaya ahh?

Yaya im here, sorry may pinuntahan lang ako.

Pagsisinungaling ko

Ok lang iyon, mabuti hindi ka nawala.hindi ko na sinagot si yaya dahil napatingin ako sa may duyan kung saan una kaming nagkita ni geng, may puno dun. Napakaganda.

Pagkatapos nang araw na yun. Hindi ko maialis sa isipan ko si Geng.

Nasundan pa ang aming pagkikita nang muling bumalik ako sa parkeng yun. Siya agad ang hinanap ng aking mga mata. Hindi naman ako nabigo dahil nakita ko siyang naka palumbaba sa swing.

Nilapitan ko siya agad na may ngiti sa aking mukha.

"Hi Geng! musta na! bakit malungkot ka?"

"Hi, Heyo! ok lang naman ako at. Malungkot ako dahil tatlong araw na ako pabalik-balik dito ngayon ka lang bumalik!
Hmp, tampo ako shaaayo."

napakamot ako ng aking ulo dahil sa inasta niya. Sakto naman na may naglalako ng cornetto. Bumili ako ng chocolate Flavor at ibinigay ko
sa kanya ung isa.

Natuwa naman siya at bigla akong niyakap ng pagkahigpit higpit.!

Haha ang cute niya.
Araw-araw nagkikita kami sa may park. Naglalaro, Nag-aasaran . Palagi ko siyang nililigtas dahil prone to danger ung babaeng yun ..

May isang araw na may lumapit sa aming classmates niyang girls at kinausap ako.

"Wakin, ang gwapo mho namans. Pwedeng pakitch?"

saktong narinig ni Geng ung sinabi nung babae. Bigla niyang sinabunutan. Walang nagawa ang babae kundi umiyak.

"Tandaan mo toh. Krisha! pag lumapit ka pay kay Heyyo. Kakalbohin kita. Gushto mo?"

umiiling na tumakbo naman ung babae na iyak ng iyak.

Kinilig naman ako sa ginawa niya.
Tapos bigla siyang napatingin ng masama sa akin at sinabing.

" pag ikaw heyo nambabae. Hindi na khita papanshinin. Poreber and eber."

Sabi niya. Tinawan ko lang siya at hinawakan ang kamay niya papunta sa treehouse sa tabi ng puno na may swing kung saan una kaming nagkita.......
......
......

*end of flashback*

Haaay naiiyak na lang ako nung maalala ko un ...

Hoy!!! Hindi ako bading ha!! Naiiyak ako kasi sayang wala akong lakas loob na umamin sa kanya sana kaya kong aminin.
Bakit ba kasi hindi ko inamin. Naguluhan lang kasi ako ehh. Pero alam ko naman na hindi pa huli ang lahat. Malalaman niya rin na ako si Hero. Alam ko yun.

Dahil nagutom ako sa kaiisip pumunta ako sa kusina. Nang nakita ko si Ate na lumalamon ng Piattos. Haha. Si Ate talaga.
Kinuwento ko sa kanya ung problema ko. Kahit alam ko naman na ang isasagot niya lang sa akin ayy

Bro accept the truth and eat more food. Dahil sa pagkain. Masaya ka na Busog ka pa!

Diba? haha. Siya lang talaga ang nagpapatawa sa akin sa oras na ganito kahit wala man lang akong makuhang sisterly advice.
But Anyways love ko yan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heyo= Hero
Papanshinin=papansinin
Poreber= Forever
Khita=kita

At ung iba alam ko namang naintindihan niyo ehh. Kahit alien language. Muhaha.. (*^﹏^*)
(I edited this part. Sorry kung maikli lang. Try kung pahabain. Hehe basta read lang nang read para malaman ang storya ni Hero at geng!)

Please vote para naman mainspire ako mag sulat atsaka sorry matagal update kasi po  busy ako sa exams haha...

Dedicted to
diazEllicec and HiiJem hehe vote naman jan first story ko to ehh...