Maveral

~7~

Merhaba arkadaşlar olaylar biraz yavaş ilerliyor farkındayım. Anlayışınız için teşekkürler. Bu bölümden sonra asıl olaylar başlıyor . Yorum ve oylarınızı bekliyorum.  İyi okumalar.

~~~~
"Bizi duyuyor mu acaba?" Dün gece ağlamaktan bitkin düşüp hemen uykuya dalmıştım. Şimdi ise  yatağın başına iki Hefatlı uyuyup uyumadığımı kontrol ediyordu.

Gözlerim kapalıydı. Açmaya da niyetim yoktu. Başımdan gitseler de uyumaya devam etsem.Hatta eve döneceğim kesinleşene kadar sadece uyusam.

"Asiller erkenden kalkmaz mıydı?" Daha demin konuşan kız değildi. Diğeriydi. Aralarındaki fısıldaşmalar bütün uykumu nerdeyse kaçıracaktı. Daha duyamadığım şekilde fısır fısır konuşuyorlardı. Odama izinsiz girdikleri yetmemiş gibi...

"Dediklerinizi duyabiliyorum." Gözlerimi açmadan kolumun altında duran yorganı kafama kadar çektim. Sesleri kesilmişti. Anlamsız bir gerginlik seziyordum odada. Bu sınıf ayrımı olayı aşırı rahatsız etmişti beni. Bu evrende anlaşabileceğim tek sınıf ya Hefatlarsa? Saçmaydı ırkçılık yapmak.

"Efendim ben.. çok özür dilerim. Sizi hazırlamak için gelmiştik." Kızın sesindeki hafif korku beni daha da geriyordu. Neydim ben de bu kadar korkuyorlardı? Yorganı kafamdan atıp yüzü kıpkırmızı olmuş sarışın kıza baktım. Beş yaşındaymışım gibi bir de beni giydirmeye mi gelmişlerdi?

"Özür dileyecek bir şey yaptığını sanmıyorum." Kız biraz rahatlamış olacak ki önüne aldığı elleriyle oynamayı bıraktı. Yanındaki kız kardeşi gibi duruyordu. Çok benziyorlardı.

"Kardeş misiniz?" Kızlar biraz şaşırmış olacak ki bir saniyeliğine de olsa birbirlerine baktılar.

"Efendim sizinle kişisel konuşmamış yasak."Bi siz eksiktiniz böyle konuşmayan. Lena en azından sorularıma cevap veriyordu. Belli ki daha yeni gelmişlerdi saraya. İnsanlarla sohbet etmeyeceksem gözümde robottan farklı olmazlardı.

"Lenayı çağırır mısınız rica etsem?" Kızlar tekrar birbirlerine baktılar. Rica etmekte mi suçtu anlamıyordum.

"Emriniz olur efendim." Emir mi? Oturduğum yerde oflayarak kendimi yatağa attım. Bu sırada kızlar odadan çıkmıştı.

İki dakika geçmeden Lena odaya damlamıştı. Bu sırada giyebileceğim rahat kıyafetler var mı diye dolabı kurcalamaya başlamıştım.

"Efendim beni çağırtmışsınız." Biraz da olsa rahatlayarak kapıda elleri önde duran Lenaya döndüm.

"Ne zaman bilgili birileri gelip bana yardımcı olacak?" Lena kafası öne eğik öylece duruyordu. Böyle saatlerce durduğumu düşündüm. Boyun felci geçirirdim herhalde.

"Efendim, kahvaltınızdan sonra sizinle konuşmak için su büyücüsü gelecek." Dün gördüğüm kadından bahsediyor olmalıydı. Bir an da fenalık geçiren kadından.

Dolapta bulabildiğim tek rahat şeyin lacivert düz bir elbise olması fazla sinirimi bozuyordu. Siyah görmekten içim kalkmıştı. Neyse ki lacivert elbise vardı.

"Efendim, sağ taraftaki dolapta ayağınıza uygun ayakkabılar var." Yatağın yanında duran siyah spor ayakkabılarıma baktım. Çok pis görünüyordu. Siyah yerine kahverengine dönmüştü çamurdan.

Sağ tarafa doğru gidip kapağı açtım. Çeşit çeşit topuklu ayakkabı... Kesinlikle benimle dalga geçiyorlardı. Bir umut aşağıları doğru eğildim. Bir çift spor ayakkabı bana bakıyordu. Diğerlerine bakmadan hemen elime aldım. Altını çevirip numarasına bakım. '37' şaşkınlıkla Lenaya baktım.