Lupus || Rosékook

VI

Neden, Chaeyoung ? NEDEN SENİ DİNLEDİM Kİ? Tam bir aptalsın.

İtalik kullanımını ima etmiyorum. BAĞIRIYORUM sana. Bu lanet mektubu, Gimpo Foreign'dan bir hafta uzaklaştırma alarak yazıyorum, okuldan olası kovuluşumu bekliyorum! Dairemde kanlı bir burun ve dövülmüş bir suratla tek başıma oturuyorum.
İkisinden de sen sorumlusun. Ama neden umursasın ki? Seni sıkmıyorum.

Son mektubun beni çok memnun etmişti. O yüzden ahmak gibi davrandım. Senin davranabileceğin gibi. Biri hayatın boyunca ilk defa insana kahraman gibi olduğunu söyleyince, sağduyuyu korumak zor oluyor. O baştan çıkarıcı tabiatın beni arsch etti.

Dünyayı anlamadığın gibi beni de anlamıyorsun,Chaeyoung. Sadece berbat tavsiyelerin zalimlikten değil, cehaletten kaynaklandığını umuyorum.

Ama eğer umutlarım doğruysa? Ne korkunç. Sanki sırf beni duygulandıran bir şey yazdığın için cehaletin bana geçmiş gibi. Çok kızgınım. Ama aynı zamanda ben de suçluyum. Sana güvenmeyi seçtim. Kulağa bilge gelmek gibi yanıltıcı bir eğilimin var.

Ama sen nerden bileceksin ki? Bana yazdığın bütün kelimeler kitaplardan öğrendiğin kelimeler. Gerçek dünyadan kopuk bir klinikte öğrendiğin kelimeler.
Ya da daha da kötüsü; seni akılsız bir oyuncak gibi oyalayan annenden öğrendiğin kelimeler.

Yemek yiyor musun, Rosie? Neden yataktan çıkmak senin için bir zafer? Mutlu gözükmek için çok uğraşıyorsun ama kafanı dağıtacak şeyler olmasa ne yapardın? O asla dönmese sonsuza dek bekleyecek kadar kara sevdalı mısın?

Dik durması gereken sensin.
O zaman nasıl kelimelerinde teselli bulabildim.

Okula gitmiyorsun. Hiçbir zaman kafana bir şeyler atılmadı. Asla sınıf arkadaşlarının hastalığının taklidini yapmalarını izlemedin. Fen derslerinde sana eş seçildiklerinde öksürmelerini, tüketmelerini ve iç çekmelerini görmedin.

Eğer böyle bir ucube olmasaydım. Okulun basketbol takımındaki yakışıklı çoçuklardan bi farkım olmazdı.
Çünkü tanrı bana hastalıklarımın karşılığı iyi bir vücut ve yüz vermiş. Ama kimin umrunda? Herkes benden korkarken kimin umrunda  Chaeyoung?

Akşamüstü umursamaz bir şehirde yürüyüp zorbaların seni yere yıkmasını beklemedin, rüzgârın uğultusunun zorbaların bazı hareketlerini gizleyeceğinden korkmadın. Hiçbir zaman soğuk akşamüstlerinde sırtında seni izleyen gözlerle ve neredeyse seni tırmalayan, paçalarına asılan elleri hissederek eve koşmadın. Sadece senin bağırdığını duymak adına  seni yakalamak için yanıp tutuşan birinin elleri.

Sihirli beyin görüşü'nün bazı faydaları var. Görüş bana birinin ileride bekleyip beklemediğini gösteriyor. Birinin beni takip edip etmediğini. Adımlarının hızlandığını duyabiliyorum. Adım seslerini. Bu ses kalbimin gerilmesine sebep oluyor. Beynimi sarsıyor, Rosie.

Ama sen bunu hiç bilemezsin. Kelimelerin ekolokasyondaki şeklini görmedin. Sen sadece acılarını görüyorsun. Herkes acı çeker. HERKES.
Bu sana özel bir şey değil. Bu acılarını görmekle aynı şey değil.
Güzel değil!

"Ucube!" Bana ulaşmadan önce bütün yüzeylerde sekiyor. Doğrudan alnıma işliyor.
"İbne!" Göğsümü delip geçiyor. Belimin ve titreşen kalbimin etrafında çörekleniyor.
"Aptal!" Dudaklarda oluşurken duyabildiğim bir tanesi. Bu kelimeyi onu dışarı vuran tükürükte görebiliyorum; çünkü birinin bu kelimeyi söyleyebileceğini düşündüğümde susuyorum. Kelime ok gibi vücuduma saplanana kadar.

Hâni şu anlatamadığım sırları merak mı ediyorsun?
Kahramnlık başlangıcımı mı merak ediyorsun? Aman da ne eğlenceli bir gizem! Yara izim var; çünkü ben küçükken o laboratuvardaki insanlar beni kesip kafatasımın içine elektrikli makineler koydular. Bilim adına. Bunu sorduğuna memnun musun?

İnsanların bana havayı negatif enerjiyle zehirlediğim için mi zalimce davrandığını söylüyorsun? Diğerlerinin bana davranış şeklinin benim suçum olabileceğini mi ima ediyorsun? Onlara korktuğumu gösterdiğim için?

Bana bunu hak ettiğimi söylemene gerek yok. Zaten biliyorum.

Siktir git, Chaeyoung.

Bir de seni arkadaş olarak görmeye başladığımı düşünüyorum da. İyi bir kız benziyor gibiydin.
Yanılmışım.

Mektupların ilaç görevini görmesini istiyordun. Bu kötü bir zehir. Artık seninle bir ilişkim olsun istemiyorum. Bunu yazışmamızın sonu olarak kabul et.