To Write The Perfect Murder || a reader-based story

ENDING 8

Hindi ko pinakinggan ang tawag ng nanay ko.

With a knife in my hand, and a bloodshot eyes full of wrath and hatred, I quickly walked the distance between us.

Tila naestatwa naman siya sa lahat ng nangyari. Parang hindi pa nagsisink-in sa kanya na nasaktan niya nang ganoon ang nanay ko.

I said, no one should hurt her, especially him. He knows that things that I am capable to do when I am swallowed by anger. I guess, this is the perfect time to show him that I am not kidding. He made my mother's life a misery. Palagi niyang sinasaktan ito. It's now time for payback.

"A-anak..." he pleaded but I don't care anymore.

I quickly raised my right hand and plunged the knife into his throat. Blood scattered everywhere. Kaagad kong inalis ang kutsilyo kaya mas maraming dugo pa ang tumalsik sa kung saan-saan.

Hinawakan niya ang leeg niyang, ngayon ay may sumisirit na ng napakaraming dugo. Pilit niyang pinipigilan ang pagkawala ng mga pulang likido. Kitang-kita ang pagmamakaawa sa nga mata niya and that's exactly what I want to see. I want him to plead for his life. To spare him, pero mukhang hindi niya na magawa dahil hindi na siya makapagsalita pa. Mukhang nay natamaan akong kung anong organ sa leeg niya kaya nawalan na siya ng kakayahang magsalita.

I'm not yet satisfied.

I, then, plunged the knife into his left eye socket, saka ko kinuha ito. Mas marami pang mga dugo ang tumalsik ang my white uniform is so bloody now.

Rinig ko ang mahihinang halinghing ng nanay ko na nagsasabing tumigil na ako. Pati na rin ang sigaw ng kapatid kong si Hue, na tama na. Pero hindi, wala nang makakapigil sa akin sa kagustuhan kong pumatay. Gusto ko rin sanang isunod si Hue, but mom said to never hurt him so I will oblige.

Ginawa ko rin ang ginawa ko sa kanang mata ng tatay ko sa kabila. And lastly, tinaga ko na siya diretso sa puso.

Natumba ang lantutay niyang katawan. Wala na siyang buhay. I killed someone, yet I still didn't feel satisfied.

Napatingin ako sa dalawa pang natitirang tao sa loob ng bahay na ito. Should I kill them too?

Papalapit na sana ako sa kanila nang biglang umaliwangwang ang isang napakalakas na sirena sa labas ng bahay. I know what that is and that isn't a fire truck nor an ambulance. It's a police car.

Nabitawan ko ang kutsilyong ginamit ko. Walang pakundaling umakyat ako sa itaas ng bahay namin, at pumasok ng kuwarto ko. Hinigit ko mula sa ilalim ang isang itim na duffel bag na naglalaman ng mga kutsilyo at baril na pinakatinatago ko.

Kumalabog sa ibaba.

Nakarinig ako ng tunog na parang mararaming yapak sa sahig namin.

Hindi na ako kailangan pang sabihan kung ano ang kailangan gawin because I already anticipated what will happen kung mahuhuli ako ng mga pulis sa sarili kong bahay.

I quickly went to the window at sinilip kung gaano kataas ang basurahan na lalandingan ko.

Well, it isn't that bad. Hindi naman siguro ako ganoon na masasaktan.

May kumakatok sa pintuan ko. Malalakas na katok. Tila hindi titigil hangga't hindi pinagbubuksan ng pintuan. Napalingon ako rito.

"BUKSAN MO ITO SA LOOB NG LIMANG SEGUNDO O SISIRAIN NA NAMIN ITO!!"

Limang segundo, nice.

You gave me time to escape. Now, I'll take it.

Isa...

Kaagad akong tumalon papunta sa basurahan na nasa ilalim. It made the impact lesser kaya hindi ako nasaktan.

Dalawa...

Kaagad akong bumaba sa mabahong basurahan na iyon, dala dala pa rin ang itim na duffel bag ko.

Tatlo...

Tinakbo ko ang distansya papunta sa bakod namin na hindi naman kalayuan. Nilingon ko ang paligid pero mukhang ang lahat ng pulis ay nasa loob ng bahay.

Apat...

Inakyat ko ang bakod namin, ngunit bahagya akong nahirapan sa bigat ng dala-dala ko. Nagawa ko rin namang makasampa sa itaas.

Lima...

Kasabay ng kalabog ng pagbukas ng pintuan ko ay ang kalabog na ginawa ko sa paglapat ng mga paa ko sa semento sa labas.

Nakalabas na ako.

Wala na silang mahahanap pa sa labas.

Kaagad kong tinungo ang pinakatatago kong motor sa parteng iyon ng labas ng bakuran namin at kaagad na sinakyan ito.

No one's gonna stop me now.

I wanna kill more.

I wanna be satisfied.

-+-

THIRD PERSON'S POV

Kumalat kaagad nag bali-balita sa bayang iyon sa karumal-dumal na pagpaslang sa isang lalaki ng sarili niyang anak.

Simula nang araw na iyon, ay dumarami na ang mga pagpatay na nagyayari sa bayang iyon. Marami ang natatakot at umalis na. Ginagawa ng pulisya ang lahat para tugisin ang nakawalang kriminal pero walang wala ang lahat ng ginagawa nila.

Bigla na lamang ay may lumabas na isang kakaibang libro sa mga pamilihan. Isinasalaysay rito kung papaanong pinatay ang mga biktima. Marami ang nakabili kaagad nito, dahil pumukaw ito sa interes ng karamihan. Pinaalis agad ito ng gobyerno sa mga pamilihan ngunit dahil sobrang dami nang nakabili ng librong ito ay wala na rin silang nagawa.

Bawat taon...

May isang panibagong librong nalabas...

May tatlong daan at animnapu't limang mga pahina...

Na isinasalaysay kung papaano pinapatay ang mga biktima...

Hanggang ngayon, wala pa ring nakakaalam kung saan siya nalalagi...

Ngunit isa lang ang sigurado...

Papatay pa siya...

a.) Repeat.
b.) Repeat.
c.) Repeat.
d.) Repeat.
e.) Repeat.
f.) Repeat.
g.) Repeat.
h.) Repeat.
i.) Repeat.
j.) Repeat.
k.) Repeat.
l.) Repeat.
m.) Repeat.
n.) Repeat.
o.) Repeat.
p.) Repeat.
q.) Repeat.
r.) Repeat.
s.) Repeat.
t.) Repeat.
u.) Repeat.
v.) Repeat.
w.) Repeat.
x.) Repeat.
y.) Repeat.
z.) Repeat.

-+-

A/N: Congratulations on finding the eight ending of this book. He became a serial killer. Inaabangan ng lahat ng tao na hindi naniniwalang totoo ang pagpatay niya sa paglabas ng panibagong libro bawat taon. You can try again, and try to change your choices to find another ending. Have fun!