D

45 4 0
                                    

a.) Come with her.
b.) Go home.

You chose a!
Continue?
YES | No

-+-

"Where will we go?" I asked her as she pulled me with her small hands.

"Secret!" She turned to me, then smiled. "I'm sure you will have a lot of fun."

Well, fun?

Killing is fun for me. Will we go somewhere and kill people?

"No, Silly! We won't shed blood in our hands."

Huh? How did she know? Is she a mind-reader or something?

"No, I'm not a mind reader! Let's just say na alam ko rin kung ano ang tumatakbo sa utak mo. We think alike." she said.

What does she mean?

She's really something, huh?

-+-

"Ha, ha! Mas malaki na ang score ko sa'yo, wala ka pala eh!" she yelled at me, as she gave me those judging stares.

Tsss... Ayoko lang talagang makipaglaban sa kanya ng mini-basketball dito sa arcade. Andaming tao ang nakatingin sa amin. I don't care about them, but they might think that we're in a relationship even if we're not.

Tiningnan ko ang score board. Nasa 30 na ang score niya samantalang akin ay 3 pa lang. Well, hindi naman ako nagshushoot ng bola, pinapanood ko lang siya habang ang malilit niyang mga braso ay hirap na hirap na binabato ang bola sa ring. I don't understand why she's smiling. Is she happy with just this?

"Weak! Weak ka pala, Gradient eh!" asar niya sa akin.

Well, I don't want anyone to call me weak. Ayokong natatawag na mahina. She said that to the wrong person, and as much as I want to slit her throat, masiyadong maraming tao ang naririto ngayon. It's too risky.

I guess I have to fight her sa walang kuwentang larong ito.

Tiningnan ko ang score niya. Nasa 40 na siya ang there's only a minute left. I never lose. Or atleast not to her.

Bato lang ako ng bato ng bola hanggang sa mag-bebente segundo na lang ang natitira sa timer. Lamang pa rin siya sa akin ng mga sampu kaya wala na akong magawa kung hindi, gawin ang mga bagay, the villain way.

Sumampa ako na ako rito saka ko shinoot ang mga bola. Narinig kong marami nang sumisigaw sa akin pero wala akong pakialam, haha. Nakita na rin yata ako ni Jia kaya napasigaw na rin siya.

"Hoy, andaya mo!" sigaw niya sa akin na parang sinusuway ako pero taliwas naman ito sa inaakto niya. Ginaya niya ako at sumampa na rin siya rito. Nagdadayaan na kaming dalawa.

Natapos ang oras at ang resulta mg laban? Tie kaming dalawa, lol. Alam kong lagot na kami sa mga staff ng mall na ito kaya agad akong lumingon kay Jia.

"Gaano ka kabilis tumakbo?" I asked her.

She just smiled at me saka kami sabay na tumakbo palabas doon. The guards never had a chance to catch us. I guess we're blacklisted.

-+-

"Hay, stop stop!" sigaw sa akin ni Jia habang nasa labas na kami ng mall. Hindi namin namalayan ang oras at maggagabi na pala.

Huminga muna siya nang malalim habang sapo-sapo ang dibdib at sinusubukang maghabol ng hininga.
"Malayo-layo na tayo, hindi na nila tayo masusundan dito. Pahinga muna tayo?" she asked me to which I nodded reluctantly.

Hinila niya ako sa may gilid na damuhan at biglaang umupo doon, walang pakialam kung gaano kadumi ang lapag. She then patted the space next to her.

"Ano? Tatayo ka na lang ba riyan? Tara! Upo tayo!" She looked at the orange sky after she said that, indicating the the sun is now setting. I heaved a sigh. Tumabi na lang din ako sa kanya.

Tahimik lang kami na pinanonood ang dilim na unti unting nilalamon ang kahel na kalangitan. Walang nagsasalita sa pagitan namin.

"You know what I like here in the Philippines than in Korea?" she asked all of a sudden.

Hindi ako sumagot sa kanya, habang hinihintay ko ang magiging sagot niya.

"It's the sunset here. Masiyadong makulay ang kalangitan dito. The air may be more polluted and the government may be corrupt, but I find Philippines as my home," she smiles as she tells me that.

"Korea may be good for my health, but Philippines is good for my mind and..." she trailed her words.

"And?" I urged her to continue.

She then looked at me, with God-knows-what expression in her eyes. "...and, uhm... nandito sa Pilipinas ang mga taong gusto kong makasama."

Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya and the way she looks at me tells me something, I don't wanna believe in.

"Gradient," she called me so I looked at her.

"Hmmm?"

"I love you, do you love me too?"

What the actual fuck?

a.) Pretend you love her too.
b.) Reject her.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

If you chose a.), please proceed to Chapter G

If you chose b.), please proceed to H

To Write The Perfect Murder || a reader-based storyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon