Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~
09082020 ~ 0243
~~~
"Bence üçümüz birlikte benim evimde yaşayabiliriz."
"Kevin yeter sana."
Kevin sırt çantasını tek omzuna atarken gülerek Juyeon ile evini paylaşmak isteyen Changmin'in yanına ilerlemişti.
"Juyeon'un inadını kırarsan bir ay boyunca tüm temizliği ben yaparım."
Juyeon kahkaha atarken bir yıldır tanıdığı bu gençlerin samimiyetinden artık cidden emindi.
Önlerinde onları kasabayı gezdirmesi için görevlendirilmiş on yaşındaki oğlan çocuğu eşliğinde bir günlük kasaba turına çıkmaya hak kazanmışlardı.
Nir yıldır bu kasabada okuyorlardı fakat okudukları bu kasabadan birhaberlerdi.
Onalra rehberlik eden çocuk Koreli değildi fakat onu daha küçükken evlat edinen ailesi sayesinde bu kasabaya taşınmışlardı. Oldukça Kızıl kıvırcık saçları ve bembeyaz teniyle yeni tanıştığı abilerini kendine hayran bırakmıştı.
Neşeli ve enerji doluydu.
Eliyle kasabanın asırlık ağaçlarını ve koca dallarının meşhur kasaba yolunu nasıl kapattığını anlatmak için güzelim manzarayı işaret ederken abileri konuştukları konuyu bir kenara bırakarak tüm odaklarını ona vermişlerdi.
"Bundan asırlar önce kasaba halkı bu ağaçların fidanlarını diker. Fakat fidanlar ertesi gün uyandıklarında ortadan kaybolur."
Eliyle sihir yapıyormuş gibi canlandırdığı fidanları yok ettiğinde abileri de sevimli küçüğe şaşırdıklarını belli eden tepkiler vermişti.
"Fidanlar onları dikenler yaşlanıncaya kadar ortaya çıkmaz. O günden sonra fidanları dikenleri büyülü olarak adlandıran kasaba halkı, fidanları diken adamlarının hepsi öldükten sonraki gecenin sabahında yıllar önce dikilen fidanların kocaman ağaçlar olmuş bir şeklide yolu kapadıklarını görürler."
Eliyle dalları birleşniş ağaçları gösterdi.
"Yolun iki tarafınada dikilen fidanlar öyle büyür ki dalları birleşir ve bir tünel oluşturur. Ağaç tüneli."
Gün, çocuğun kasaba hakkında anlattığı hikaye ve efsaneler eşliğinde bittiğinde Juyeon, Kevin ve Changmin güzel bir arkadaş daha edinmişti. Aylar sonra cesediyle karşılaşacaklarını bilmeden müzenin yakınlarında kalan çocukla hiç koparmak istemedikleri bir bağ kurmuşken hem de.
Parmağındaki yüzükle oynuyordu Kevin. Doğum günü için ona verilen en değerli hediyeyle... Hala o çocuğun, değerli arkadaşının ölümünü kabullenbilmiş değildi.
Bekledikleri gibi olmuş ve olmamış gibiydi.
Üçlü oturup, onalardan bir açıklama beklyen Chanhee'ye dört yıl boyunca olup biten her şeyi anlatmışlardı.
"Pekala. Size inanıyorum."
Ve Chanhee yanlarından ayrılıp gitmişti.
"Bize gerçekten inanmadı."
Kevin bundan emindi. Delice geliyor olabilirdi. Bir yaşlının cinayet işlemesi ona uzak da geliyor olabilirdi ama ortada çözülmesi gereken bir olay vardı.
~~~
09082020 ~ 1359
~~~
s y g l r
s v g l r
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
