Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~
21112020 ~ 2235
~~~
"Kahvaltıda hiçbir şey yemedin. Sabah yaptığın şeylerde hiç hoş değildi Chanhee. İyi olmadığın belli. Kendine geldikten sonra gidip özür dileyeceksin anlaşıldı mı? Tanrım... Nasıl olurda kaybolan çocuğu onun kaçırdığını düşünürsün? Bu tür şeyler hiç hoş değil."
Kadın, elindeki tostu çalışma masasında öylece oturmuş camdan dışarıya bakan oğlunun önüne bırakırken söylenmeden edememişti.
"Bana cevap ver."
Oğlu sıkılmış edayla ayaklanırken kitaplığını kurcalamaya başlamıştı. Annesi ondan herhangi bir geri dönüş alamamıştı. Derken odanın kapısı açılmış ve odanın açılam kapı aralığından babası gülümseyek kafasını uzatmıştı.
Adamın bakışları eşiyle kesişirken oğlunu çoktan bunalttığını tahmin edebiliyordu.
"Oğlumu rahat bırak."
"Asıl sen koskoca gence hala çocuk gibi davranmayı bırak."
"Neyse seninle tartışamayacağım."
Adamın bakışları bu sefer oğlunda durduğunda konuşmuştu.
"Chanhee arkadaşların seni görmeye gelmiş."
Sonrasında ise eşinin elini tuttuğu gibi odadan çıkarmış ve koridorda gergince bekleyen bedenleri oğlunun odasına iteklemiş üzerlerinede kapıyı kapamıştı.
~~~
"Sen iyi misin? Ne oldu orada?"
Changmin sıkıca sarıldığı bedeni soru yağmuruna tutarken Juyeon ve Kevin merakla Chanhee'ye bakıyordu. Üçüde karşılarında sapasağlam gördükleri bedenden bir açıklama bekliyordu.
"Onun evine gittim. Çocuğa zara verdiğini düşündüm çıldıracaktım."
Chanhee gözünün önüne gelen saçlarını geriye doğru tararken yatağının üzerine oturmuştu. Changmin sandalye çekmiş Kevin ve Juyeon ise ayakta kalmayı tercih etmişti.
"Çok kaba davrandım. Evine izinsiz girdim."
Bir süre durdu. Ayakta duran bedenlere bakarken oturmaları için yatağında onlara yer açtı sonrasında anlatmaya devam etti. Onu büyük bir ciddiyetle dinleyen bedenler ise anlatmaya devam etmesi için gözlerine bakıyordu.
