Oh oh ben geldim sa
Şeeeyyy yorumlarınız çok çok güzel hepsine gülüyorum böyle devam edin XÖZÖŞCŞSĞDWÜŞELWLD
-------------
Üç uzun gün ardından Millie sonunda taburcu olabilecekti.Üç günün üçünde de onun yanında,ona destek çıkmıştım ve bu günden itibaren onu koruyacaktım.Bir daha başına bir şey gelirse kendimi asla affetmezdim.
Millie'nin odasına girip elini tuttum."Nasıl hissediyorsun kendini?"
"Bedenim iyi fakat içimde büyük bir hayal kırıklığı var.Başıma gelecekleri düşünmeden yaptım bunları."
"Üzgün olduğunu biliyorum fakat başına gelen gelmiş bunun için artık üzülme." başını olum anlamda salladı.
Millie's Pov;
Hastaneden çıktık ve arabaya bindik.Dışarıyı izliyordum ve kaşlarımı çatıp arabayı süren Finn'e baktım.
"Evim o tarafta değil?"
"Bundan sonra evinde mi kalacaksın yani?"
"Niye kalmayayım?"
"Orada ailen ile ilgili bir sürü anın var Millie.Seni tanıyorsam dayanamazsın." bir bakımdan haklıydı ama artık bunu atlatmam lazımdı.O yüzden evimde kalacaktım.
"Hayır ben başa çıkabilirim Finn beni evime bırakır mısın?"
"Ih hayır"
"Arabadan atlarım bak!"
"Millie saçmalama ve hayır bırakmayacağım."
"Şaka yapmıyorum bak!" Arabanın kapısını açtım ve Finn elini benim elimin üstüne koydu.
"Tamam tamam kapa şunu!" kapıyı kapadım ve güldüm.
------------
Evimin önüne geldiğimizde arabadan indim ve Finn de beni takip etti.Kapımın önünde duruyorduk.
"Burada kalmak zorunda değilsin." dedi ama ben kararımda kesindim.
"Hayır kalacağım."
"O zaman bir şey olursa ilk beni ara tamam mı?"
"Tamaaam" Finn'in yanağına bir öpücük kondurup evime girdim.
İlk biraz korktum çünkü ailem ile birsürü anım var burada.Ceketimi bir kenara bıraktım ve kenarda ben,annem ve babamın olduğu bir fotoğraf gördüm.Fotoğrafta bir plajdaydık.Üçümüz de gülümsüyorduk ve gayet mutluyduk.Ailem dağılmıştı sırf lanet bir uçak kazasından dolayı.
Bu acı ile daha fazla yaşayamazdım.Mutfağa gidip bir bıçak aldım derin bir nefes verdim ve boğazıma yakınlaştırdım.
Biri karşıma geçti ve bıçağı alıp yere attı.Evet bu kişi Finn'di.
"TANRI AŞKINA MILLIE NAPIYORSUN!!" bir şey demedim.Muhtemelen beni kapıdan gizlice izlemişti.
"İNANAMIYORUM SANA GERÇEKTEN...BİTTİ!" sesi çok yüksekti.
"N-ne?" sesim biraz titrek çıkıyordu.
"Ben habire kendine zarar vermeye çalışan biri ile olmayacağım bıktım artık tamam mı!Seni koruyayım diyorum ama sen her defasında daha ileri gidiyorsun yeter!"
"Finn h-hayır özür dilerim-"
"Özür dileyince bir bok değişmiyor şunu kafana sok Millie!" bir şey daha söyleyecek oldu ama sonra hızla kapıyı çarpıp gitti.Benden ayrılmıştı.Süzülen gözyaşlarım ile birlikte yere çöktüm.Haklıydı habire kendime zarar verme çabasındaydım.Bunu bir daha yapmayacağıma dair ona söz bile vermiştim ama tekrar yaptım...
