Önümde beline havlu bağlamış bir çocuk belirdi.Yeni duştan çıktığı belli olmuyordu.Başımın ağrısından kim olduğunu gözlerim seçmiyordu.Gözlerimi daha da zorladım ve o kişinin kim olduğunu artık anlamıştım.
Finn.
Bana baktı ve gülümsedi sakin bir sesle "Günaydın" dedi."B-ben nerdeyim?Noldu??"
"Üstümü giyineyim anlatırım." dedi.
"Tamam" banyoya gidip üstünü giyindi ve yeniden yanıma geldi.
"Şöyle ki;orada bayıldın ve bende seni kurtarmak için çıkış yolu falan aradım,meğerse arkada bir acil çıkış varmış.Oradan seni alarak çıktım ve evime getirdim,işte buradasın."
"Çok teşekkür ederim,ama neden beni evime bırakmadın?"
"Ev adresini bilmediğim için olabilir mi zeki?"
"Ah doğru..."tekrardan üstüme baktım sonra Finn'e baktım.Finn kendi üstüme baktığımı fark etmiş olmalı ki cevap verdi,
"Kıyafetlerin dar şeylerdi o yüzden çıkartmak zorunda kaldım çünkü orada da havasız kalmıştın ve kıyafetlerinin seni daha çok bunaltmasına izin veremezdim."
Bunu duyunca ellerimi alnıma koydum "yani beni kıyafetsiz gördün?"
"Aynen öyle"
"Tanrım,off!!!" Finn'e baktım "Benim bir alanda uzun süre kalamama fobim var,o yüzden bayıldım sanırım"
"Büyük ihtimalle" dedi Finn.
"Saat kaç?" dedim
Yandaki saate baktı "sabah 06:04"
"Dur ne?Sabah mı oldu!?"
"Evet sende mışıl mışıl uyuyordun .d"
"Dur bisaniye...Umarım uyurken tuhaf bir hareket yapmamışımdır eğer öyle yaptıysam özür dileri-"
Lafımı kesti ve gülmeye başladı
"Immmm...Hayır Millie,ben misafir odasında uyudum"
Yanaklarım kızardı bir şey diyemedim "t-tamam o zaman ben gideyi-"
Kalkmaya çalışırken Finn omzumdan tuttu "hayır nereye?"
"Eve?Oradan da okula?"
"Olmaz bugün burada dinleneceksin.Tekrar bayılabilirsin"
"Ya saçmalama!Hem devamsızlık yazılır hem de ben senin evinde kalmam."
"Gece öyle demiyordun ama." Gülmeye başladı
Sinirlenmiştim.Benimle habire dalga geçmesini sevmiyordum bu kötü hissettiriyordu.Evden gitmek için bahaneler uydurmaya başladım.
"Noah falan merak eder ve senin işin içinde olduğunu anlarsa seni öldürür!"
"Noah?Beni?" Daha çok kahkahalara kapılmıştı.
"Annen ve baban benim evde olduğumu öğrenirse eve kız mı atıyorsun diye sana kızar!!"bunu dedikten sonra finn'in yüzündeki gülümseme düştü.Hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.Belkide dememem gereken bir şey dedim.
Finn'in omzunu sıvazladım "İyi misin?"
Gözleri dolmuştu fakat bana belli etmemek için kafasını yukarı kaldırmıyordu.Fakat gözleri dolduğu kolayca anlaşılabiliyordu.
Bir anda burnunu çekti ve bana döndü.Cidden de gözleri dolmuştu.Finn'i ilk kez böyle görüyordum.Ne yapacağımı bilemedim.
"Millie,benim babam anneme hep şiddet uygulayan bir adamdı.Bir gün fazla ileri gitti ve annemi istemeyerek öldürdü...Birkaç gün sonra da onu odasında kendini asmış bir şekilde buldum.Anneme şiddet uygularken 14 yaşında falandım.Kaç kere ona dur dememe rağmen ben onun umrunda değildim..."
Çok duygusal bir kız olduğum için -maalesef" bende neredeyse ağlayacak duruma geldim.O kaba,popüler Finn'in arkasından cidden böyle bir çocuk çıkmıştı.Kendisine ve yaşadığı şeye inanamadım.
Ne diyeceğimi bilemediğim için aniden onu kendime çekip sıkıca kollarımı boynuna dolayarak sarıldım.Onun da ellerini belimde hissedebiliyordum.O da hiç bırakmayacak gibi sarılıyordu.
Birkaç dakika sonra ellerini serbest bıraktı ve geri çekildi.Ona sarılırken ağlamıştım ve o benim halimi geri çekilince gördü.Elini yanağıma götürüp gözyaşlarımı sildi.
"O zaman ben aşağı iniyorum karnın acıkmıştır bir şeyler hazırlarım."dedi.
---------------
Bu bölüm için baya düşünmüştüm yazarken de zaten baya hüzünlendim neyse diğer bölümde görüşürüz 🥺❤️✌🏼
Vote atmayı unutmayın <3
