Bay FBI | TEXTING

7. Bölüm

Hayat zordu. Yanında birileri varsa belki hafiflerdi. Ama benim yanımda belli kişiler dışında kimse olmamıştı. Babam , Melike abla ve Leyla teyze. Bu üçlü benim hayatımda olan kişilerdi. Bir arkadaşım yoktu. Benden mi kaynaklı onlardan mı bilmem ama hayatım boyunca arkadaşım olmamıştı. Annem de bir hayli uzun süredir yoktu. Babam kendi kendine bana yetmeye çalışıp hemde kendi hayatını yaşamaya çalışırdı.

O zamanlar lisedeydim. Dedim ya arkadaşım yok diye bu yüzden hayatım da ki olayları yazdığım bir günlük vardı. Bunu babamın okuduğunu günlüğe yazı yazmaya başladığım ilk günde fark ettim. Tabi bundan sonra da  yazmayı bıraktım. Bay FBI tam bu sırada hayatıma girmişti. Tabi bu giriş sadece ismendi. Bir gün birinin çıkıp bana ben Bay FBI 'ım diye yazmasını beklemezdim.

Onun beni kaç senedir dinlediğini bilmiyordum.

Yada gerçekten FBI olup olmadığını.

Ama bunu sadece onla konuşarak öğrenebilirdim.

Ecmel Efsa : Tamam.
Ecmel Efsa : Seninle konuşacağım ama şartlarım var.
Ecmel Efsa : Bana hayatında ki şeyleri anlatacaksın. Yada benim hayatımda ne bildiğini.

Bay FBI : Kabul. Ama birden hepsini anlatmamı bekleme. 

Ecmel Efsa : Pekala o zaman şimdi gidiyorum sonra görüşürüz biliyor musun bilmiyorum ama bu gün dersim var görüşmek üzere.

Bir şeyleri netliğe kavuşturmak oldukça iyi olmuştu. Şimdi onu tanımaya çalışacak gerekirse ondan kurtulacaktım.

Güzel Sanatlar  Fakültesine doğru yola çıktım. Her ne kadar resim yapmayı sevsemde resim bölümünü değil grafik tasarımı bölümünü seçmiştim. Bitirdiğimde ise babamın ajansında çalışmayı planlıyordum.

"Leyla teyze ben çıkıyorum." Bağırarak söylediğim cümlelerden sonra hemen evden çıktım ve otobüs durağına doğru koştum. Bir yandan da düğüm düğüm dolaşmış kulaklığımı açtarken çoktan durağa gelmiştim. Otobüsüm de birazdan gelirdi büyük ihtimal. Tam kulağıma kulaklığı takmıştım ki müzik çalmaya başlamıştı.

Tebessüm edip boş yere oturdum. Bu gün fazla dersim yoktu. Okulum ve ev arasında pekte bir mesafe de yoktu. Bundan dolayı kısa sürede gelmiştim. Okula öğrenci kartımı okutup içeri girdim. Ağır adımlarla amfiye geçip bir yere oturdum. Genellikle aynı yerde yalnız otururdum. Yine  düzenimden şaşmayıp aynı yere geçtim. Bana lazım olacağını bildiğim eşyaları masanın üstüne bıraktıktan sonra pencereden bakarak müziğimi dinlemeye cevap ettim. Hocanın gelmesine on dakikadan  fazla vardı. Tam bu esnada yanımdan gelen merhaba sesiyle başımı çevirip ilk defa gördüğüm kıza baktım.

"Merhaba." Şeklinde karşılık verdikten sonra onu incelemeye başladım. Okulda yeni gelmiş olmalıydı. "Okulda yeni misin?" Bunu tastiklemek için sorduğum  sorunun ardından hafifçe bir gülümseme ile:

"Evet başka bir şehirden geldim buraya. Bu arada benim adım Naz. Umarım seninkini sormamda bir sakınca yoktur. Senin ki ne?" Konuşmasını sonunda eklediği tedirginlikle sonlandırırken bana soru dolu bakışlarıyla bakıyordu.

"Hoşgeldin. Elbette adımı sorman sorun değil. Ben de Ecmel Efsa." Adımı söylemeyecek kadar ketum olmama gerek yoktu. Ama bakışlarından çıkardığım sonuç bunun devamının da geleceğini anlatmak ister nitelikteydi. Bu sırada hocanın gelmesiyle neyse ki konuşma burada sonlanmıştı.

Biten dersin ardından başka dersim olamadığı için toplanırken Naz'ın sorusuyla ona döndüm.

"Şey Ecmel Efsa rica etsem numaranı bana söyleyebilir misin? Gruba aldılar ama seninkinin özel olarak kaydetmek isterim." Sesindeki neşe beni de etkilemişti. Gülümseme ihtiyacı hissetmiştim. 

"Elbette." Numaramı ona verdikten sonra iyi günler dileyerek yanından ayrıldım ve eve doğru yola çıktım. Tatlı birine benziyordu fakat bu kadar çabuk anlayamazdım.

Derse girdiğimden beri mesaj atmayan FBI'ime mesajı benim atıp atmamam hakkında içimde gel gitler yaşıyordum. Sonuçta onunla bir anlaşma yaptım ve mesajı benim atmamda bir sakınca yoktu.

Ecmel Efsa: Selam, napıyorsun.

Attığım mesaj oldukça garipti. Sanki yıllardır onunla konuşuyormuşum gibi bir izlenim ortaya çıkartıyordu. Ama  geri çekmek gibi bir şansım malesef yok. Gerçi o da daha görmedi.

Akşam yemeğini yemiş ve tekrar odama çekilmiştim. FBI den hala ses yoktu. Belki de işi vardı bilemeyeceğim yada mesaj atmayı kesmek istemişti. Ama yinede içimde oluşan olumsuz duygulara engel olamıyor hüzünleniyordum. Telefonumdan gelen mesaj sesiyle hemen bildirimlere baktım. Çokta hüzünlenmeme gerek kalmamıştı çünkü beklediğim mesaj gelmişti.

Selam arkadaşlarım nasılsınız, umarım iyisinizdir. Çok uzun süredir yoktum bunun farkındayım ve bunun için özür diliyorum hepinizden. Bu günkü bölümümüz biraz daha günlüktü çünkü Ecmel Efsa'nın hayatını biraz daha anlamanızı istedim. Ve FBI pek fazla yoktu ama diğer bölümde oldukça fazla okuyacaksınız. Öneri ve isteklerinizi bekliyorum.