Bell heard everyone in the room chuckled with what Warren has said. Narinig pa niyang bumulong si Mira na treasurer nila kay Mel. "Shet na malagket talaga 'yan si Vice, hanep ang banat kay President. Nakakakilig ang loko!"
She admit it, kinikilig din siya. Panigurado din na kulang na lang ay bloody red na ang kulay ng mukha niya dahil sa sobrang hiya. Gustuhin man niyang sawayin si Warren ay hindi niya ginawa. Hahaba lang ng hahaba ang issue na 'yon.
"Acquaintance party. Majority of our department wanted the clichè theme, masquerade. We'll discuss about the party starting from the budget, place, foods and 'til the tiniest bits we need. Understood?" Gladly she was able to said that without buffering nor stammering.
And that started their discussion about the party. Noong nakaraang meeting nila ay tila nagbrainstorming lang sila ng sulat ng mga estudyante. Halos wala man lang silang ginawa nitong linggong ito, inako kasi ni Warren ang mga trabaho nila. Ang binata ang sumagot sa lahat ng sulat ng mga estudyante ng department nila. She was thankful and relieve, but her ego was bruised. Siya ang presidente pero wala siyang nagawa kundi ang magsasalita? Babawi siya sa preparation ng acquaintance nila. She'll work her ass off.
"I'll assign each of you ng kung anong mga gagawin niyo. And I'll make sure na bawat isa ay may gagawin at kasama niyo ako lagi," determinadong aniya.
Tulad noong ipinamigay niya ang mga sulat ay nag-assign na siya sa bawat isa, masusing ipinaliwanag na din niya ang bawat gagawin. She wanted everything to be perfect. Agad siyang nagdismiss nang wala siyang nakuhang reklamo at tanong sa mga kapwa officers.
Hinintay niyang makalabas ang lahat bago lantang gulay na umupo siya at pumikit. Simula bukas kahit weekends ay umpisa na ng review niya, naisip niya iyon para kaunti na lang ang rereviewhin niya next week. At maisisingit niya sa mga dapat gawin ang "date" nila ni Warren.
Napamulat siya nang marinig niya ang isang mahinang tapik sa nasa harap niyang lamesa. Nagulat siya nang makita si Warren, akala niya ay umalis na ito kasama si Henry. Mabilis siyang umayos ng pagkakaupo.
"What do you want?" pormal na tanong niya.
For a moment, muli na namang kumabog ang dibdib niya nang muling masilayan ang parati nitong ngisi sa kanya. Ang ngising hinahanap niya nitong linggong ito. He may have bruised her ego and tease her all he want, pero hindi yata niya magawang magalit ng todo rito.
"I want you, honeybunch. Ikaw lang sapat na, ika nga madalas ng mga corny."
Kunwari ay masamang tiningnan niya ito. Pero ang totoo ay gusto talaga niyang matawa rito sa kilig. "Li!"
"Okay, okay. Baka bawiin mo pa ang weekdate natin this coming week, takot ko lang sa 'yo, honeybunch. Ibibigay ko lang 'to galing kay... HB," wika nito habang inilalapag ang isang sulat sa harap niya.
Nakalimutan na niya ang tungkol sa mga sulat na galing kay HB, kanina lang niya naalala si HB nang makasama nila si Henry sa meeting nila. HB kasi ang acronym ng pangalan ni Henry. At ngayon lang din niya napuna na ngayon lang ulit nagpadala si HB ng sulat mula no'ng huling bigay ng secretary nila.
Kaagad niyang kinuha ang inilapag na sulat sa harap niya.
"I'm going, honeybunch. 'Bye, I know you'll miss me. See you on our Mondate!" He winked at her before he left the room.
Muli ay napatulala na lang siya. Thinking about their Monday date. Pero teka, anong oras ba? Saan? Anong isusuot niya? Hindi niya alam ang gagawin!
Napayuko siya sa hawak niyang sulat. She opened and read the letter Warren left, hoping for an answer. But she didn't found any, instead the letter said...
Bell,
Warren told me you wanted to meet me, I'm glad. At last, you noticed me! I can't wait 'til the day of our acquaintance. See you soon, my Lyn...
Your HB
"MIRA, nakita niyo na ba ang representative ng second year section one?" tanong ni Bell sa dalaga.
Umiling ito. "Absent daw sabi ng mga kaklase."
