Salazar Slytherin; onu ilk kez gördüğünde güzelliğine vurulduğunu düşünmüştü. Ancak ona her gülümsediğinde hissettiği şeylerle böyle olmadığını anlamıştı.
Salazar istemsizce sürekli görmek istediği Elanora McGallen'a tutulmuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Seventh
Godric'in isteği üzerine Elanora'un bitki bilim dersine girmeye başlaması üzerinden birkaç gün geçmişti. Salazar sevdiği kadını ilk defa bu kadar mutlu görüyordu. Salazar üzerindeki siyah pelerinine daha da sarıldı. Kar yağmaya başlamıştı ve hava olduğundan daha soğuktu. Elanora ise hala serada yeni bitkilerle uğraşıyordu. Salazar biliyordu ki, bu işi Elanora'un hem kafasını olumsuz düşüncelerden uzaklaşmasına neden oluyordu, hem de onu mutlu ediyordu.
"Salazar, bende yanına gelecektim."
"Tabi biliyorum! Bundan iki saat önce haber vermiştim oysaki sana."
Elanora şaşkınlıkla başını kaldırıp dışarıya baktı. Batmaya başlamış olan güneşe inanmayarak baktıktan sonra, hala şaşkın ifadesi yüzünden silinmeyerek kendisine bakan kadının mimiklerini ezberlercesine bakıyordu adam.
"O kadar oldu mu?"
"Yeni hobini anlıyorum sevgilim, ama biraz da bana mı baksan?"
"Oh seni ihmal mi ediyorum? Özür dilerim Salazar. Sadece bu iş beni fazlasıyla heyecanlandırdı. Çocuklarla ilgilenmek çok, fantastik."
Elanora kurduğu son cümleyle gülümserken, Salazar kadından gözlerini alamıyordu. Gözleri çalıştığı masa üzerinde gezinirken, kütüphaneden getirdiği dağ gibi kitaplar ve bitkiler üzerine aldığı notları ve deneyleri yazıyordu. Salazar Elanora'nın fazla uyumadığının farkındaydı ve bu yüzden istemsizce onun için endişeleniyordu.
"Akşam yemeğinde bana eşlik etsen hiç fena olmaz."
"Bu bir randevu mu?"
"Onlarca öğrenci ve diğer kurucular arasında mı? Sen öyle diyorsan."
Elanora kollarını göğsünde bağladı ve küçük bir çocuk gibi kendisine bakıyordu. Siyahlarla bezeli ve kara büyünün üstadı Salazar Slytherin, karşısında kaşlarını çatmış ve istediğini elde edememiş gibi bakan Elonora bakıyordu.
"Tamam senden romantik olmanı bekleyemem. Beni sevdiğini bilmek bana yetiyor." Gülümsemesi yüzünde belirirken, Salazar artık Elanora'nın eskisi kadar üzgün bir ifade takınmadığını fark etmişti. Yaptıkları gece yürüyüşlerinde ağzından düşürmediği 'seni seviyorum' cümlesi, bazen beraber kaldıkları gecelerde Elanora kendisinin duymadığını düşünerek kısık sesli konuşmalarında; 'sana sahip olduğum için şanslıyım' deyişleri Salazar'ın kulaklarından silinmeyen gizli bir melodi gibiydi.
