A Beautiful Nightmare (The Beautiful Diptych 1)

KABANATA 17

KAYE's POV
(BABY)

Sandali akong na tigilan sa bilis ng heartbeat ko. Muli kong kinlaro sa isip ang sinabi nya na para bang ayaw rumihistro sa utak ko

"You like Cake? W-walang cake dito Jed"

Pag mamaang maangan ko sa kanyang sinabi at agad na humanap ng paraan upang mawala ang tensyong nararamdaman ko

"Comfort room lang ako"

Akmang tatayo na ako nang hawakan nito ang aking braso

"I like you Kaye. I like you. I don't need fuckin' cake"

Sambit nyang nakatitig sa aking mga mata habang ako naman ay hindi makatingin ng direkta sa kanya. Hindi ko alam kung anong dapat kong sabihin o i-react

♬Carry on my wayward son
For there'll be peace when you are done
Lay your weary head to rest
Don't you cry no more♬

When my phone rang. Thanks to Irish at iniligtas nya ako sa awkward moment

"Excuse me"

Mabilis kong tinanggal ang pag kakahawak nya sa aking braso at tumayo upang sagutin ang tawag ni Irish

"Hello Sweetheart"

Bungad nito sa kabilang linya

"Irish"

Tangi kong sagot sa kanya

"It's already 1:10 sweetheart where are you na?"

Aniya sa malambing na tinig

"1:30 ang usapan excited? call you later otw na ko, Anyway sa food court nalang tayo mag kita bye"

Pag puputol ko sa aming pag uusap. Nang lingunan ko si Jed ay nakatayo na ito at nag pauna sa pag lalakad na hindi ako tinapunan ng pansin

"Let's go"

Mahina nyang tinig ng malampasan ako. Hanggang sa makarating kami ng parking area ay hindi ito nag sasalita ganon din ako. Nang harapin ako nito at isuot sa akin ang helmet

"Thanks"

Pasasalamat ko ngunit mabilis na itong tumalikod at sumakay sa motor kaya't agad na din akong umangkas. I decided na wag nang humawak sa kanya kundi sa likod nalamang o kung saang bahagi ng motor

"Let's go"

Sambit ko nang mapansin ang titig nya mula sa side mirror ng sasakyan

"Are you disgusted with me?"

Aniya habang nakatitig pa din sa aking repleksyon. Malungkot ang kanyang mga mata habang madilim ang awra

"N-no Jed"

Tanggi ko at agad na humawak sa kanyang katawan gaya nang pag kapit ko sa tuwing naka angkas ako sa kanya. Gusto ko lang namang dumistansya it doesn't mean na nandidiri ako sa kanya or what. It's all my fault kung nakinig lang sana ko kay Ashell. Ano ba tong iniisip ko baka naman he like me as a person bakit ba ako biglang nag kakaganto mag isip my god Kaye

Huminga ito ng malalim bago patakbuhin ang sasakyan. Hanggang sa makarating kami ng Mall ay wala itong imik

"Thanks for the rides Jed and thank you din sa pag sama sakin kay Sam"

"Don't say he's name in front of me, may alzheimers ka ba? Lahat ng sinasabi ko hindi mo tinatandaan"

Sambit nya sa malamig na tono. Nitong mga nakaraan naman ay okay na sa kanyang banggitin ko ang pangalan ni Sammy pero ngayon ay pakiramdam ko bumalik nanaman ang Jed na nakilala ko